Adam Stanisław Naruszewicz

Z Wikipedii

Adam Stanisław Naruszewicz
Herb
Data wyboru	1788
Urodzony	20 października 1733
Zmarł	8 lipca 1796
Teksty na Wikiźródłach
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Adam Stanisław Naruszewicz herbu Wadwicz (ur. 20 października 1733 – zm. 8 lipca 1796 w Janowie Podlaskim) – polski historyk i poeta, biskup smoleński w latach 1788-1790, biskup łucki w latach 1790-1796, sekretarz Rady Nieustającej w latach 1781-1786, jezuita, senator.

Studiował w szkole jezuickiej w Lyonie, po powrocie do kraju objął profesurę w Akademii Wileńskiej, a potem Collegium Nobilium. Od 1770 był redaktorem Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych. Bliski współpracownik króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, zwolennik Konstytucji 3 maja. Po przystąpieniu króla do Targowicy zgłosił także swój akces do niej, jednak z zastrzeżeniem że nie będzie sprawował jakichkolwiek funkcji publicznych. Pobierał, jak większość otoczenia Stanisława Augusta Poniatowskiego stałą pensję z ambasady rosyjskiej (jurgielt).

Pisał dzieła historyczne i wiersze. W jego twórczości dominuje klasycyzm, ale widać ślady barokowych skłonności do komplikowania form. Uznanie przyniosło mu tłumaczenie na język polski Tacyta oraz napisanie takich dzieł jak Historia narodu polskiego czy Dzieje prehistoryczne.

Od 1775 był biskupem koadiutorem smoleńskim (ze stolicą tytularną Emaus), a od listopada 1788 formalnym ordynariuszem diecezji smoleńskiej. W listopadzie 1790 został przeniesiony na biskupstwo łuckie. W 1791 był jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.

[edytuj] Zobacz też

• Teki Naruszewicza