Adam z Bochenia

Z Wikipedii

Adam z Bochenia, także Adam Polak, Adamus Polonus, Adam z Bochnia, Adam z Bochenia, Adam z Łowicza (ur. w Bocheniu koło Łowicza, zm. 7 lutego 1514 w Krakowie) – profesor Akademii Krakowskiej, rektor 1510-1511, lekarz, humanista, pisarz filoz.

Studiował na Wydziale Sztuk Wyzwolonych Akademii Krakowskiej, uzyskując w roku 1488 stopień bakałarza, 1492 - magistra. Następnie studiował medycynę we Włoszech. Wrócił do kraju i pełnił obowiązki lekarza nadwornego królów: Jana I Olbrachta, Aleksandra Jagiellończyka i Zygmunta I. 1510 i 1511 dwukrotnie obrany rektorem Akademii Krakowskiej. Jako rektor Akademii Krakowskiej zniósł zwyczaj "otrzęsin", wprowadził kary za niepoddanie się obowiązkowi nostryfikacji. Był przeciwnikiem dominacji stanu duchownego nad stanem świeckim. Jako niekonwencjonalny myśliciel wysunął hipotezę nieśmiertelności ludzkości jako gatunku.

W roku 1964 odsłonięto w Bocheniu tablicę pamiątkową ku jego czci.

[edytuj] Twórczość

• Fundamentum scienciae nobilissimae secretorum naturae (1489) – praca przyrodnicza i medyczna
• Dialogus... de quattuor statuum... immortalitatem contentione (ok. 1507) – dzieło filozoficzne

[edytuj] Źródła:

• Henryk Barycz: Adam z Bochynia, inaczej zwany z Łowicza (zm. w 1514 r.), w: Polski Słownik Biograficzny, T.I, Kraków 1935, S. 20-21.