AGM-122 Sidearm
Z Wikipedii
AGM-122 Sidearm – amerykański pocisk przeciwradarowy.
Na początku lat 80. XX wieku US Marine Corps (Korpus Piechoty Morskiej USA) rozpoczął poszukiwania lekkiego pocisku przeciwradiolokacyjnego, który miał być przenoszony przez śmigłowce bojowe i samoloty szturmowe. Ostatecznie przyjęto propozycję koncernu Motorola, który zaproponował odpowiednią adaptację rakiety powietrze-powietrze AIM-9C Sidewinder. Wersja C tej rakiety w odróżnieniu od innych Sidewinderów była naprowadzania przy pomocy półaktywnej głowicy radarowej. Pociski w tej wersji były przenoszone wyłącznie przez samoloty F-8 Crusader i po wycofaniu tych ostatnich z wyposażenia armii w magazynach uzbrojenia pozostało 885 pocisków AIM-8C. Motorola zaproponowała zastąpienie półaktywnej głowicy radiolokacyjnej głowicą pasywna, naprowadzającą się na źródło promieniowania radarowego. Do wskazywania celów miała służyć pokładowy system ostrzegający przed opromieniowaniem wiązką radaru. Rakiety AGM-122 weszły do uzbrojenia USMC pod koniec lat 80.; były przenoszone przez śmigłowce Bell AH-1 Cobra i samoloty AV-8B Harrier II.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
- Masa: 88,5 kg
- Masa głowicy bojowej: 4,5 kg
- Długość: 2,87 m
- Średnica kadłuba: 0,127 m
- Rozpiętość: 0,63 m
- Prędkość: ?? km/h
- Zasięg: 4 km
[edytuj] Bibliografia
- Nicpoń, Krzysztof. Pociski przeciwradiolokacyjne. Zachód.. Nowa Technika Wojskowa. 1996, Nr. 5, s. 32-36. ISSN 1230-1655.