Agrafka
Z Wikipedii
Agrafka (franc. agrafe - spinka, klamra, zapinka) – rodzaj zapinki wykonanej z drutu, której jeden koniec zahacza się za zagięcie znajdujące się na drugim końcu. Służy do szybkiego łączenia dwóch elementów tkaniny lub, w przypadku agrafki wędkarskiej, sztucznej przynęty z żyłką.
[edytuj] Historia agrafek
Agrafki stosowano już za czasów cesarza bizantyjskiego Bazylego II. W przeszłości zwykle miały charakter ozdobny. Archeolodzy nazywają klasyczne starożytne agrafki fibulą. W Polsce dawniej zwane były zapinkami. Stanowiły element polskiego stroju służący do przypinania piór do czapki.
Nowoczesną wersję agrafki wymyślił w 1849 r. Walter Hunt. Anegdota mówi, że Hunt miał na swoim koncie wiele wynalazków, ale żeby otrzymać na nie patent, musiał do każdego dołączyć w urzędzie rysunek. Przez to był zadłużony u rysownika. Pewnego dnia rysownik przyszedł do niego po zapłatę. Nie mając pieniędzy, powiedział, że sprzeda mu coś, co wymyśli z kawałka drutu. Rysownik się zgodził. Hunt zrobił z kawałka drutu właśnie agrafkę, a rysownik był tak zadowolony, że dał mu 400 dolarów...
[edytuj] Agrafki obecnie
Agrafki w niektórych subkulturach oznaczają samotność (na zasadzie "albo zamknięta [w domyśle w sobie] albo kłuje [tzn. odstrasza innych]"). Poza tym są często wykorzystywane jako ozdoby w strojach punków. Niekiedy wysterylizowane agrafki wykorzystuje się jako kolczyki i piercingi. Oprócz tego wykorzystuje się je w celach do których zostały stworzone - przy łączeniu różnych przedmiotów (jak np. materiału w krawiectwie, lub sztucznej przynęty z żyłką - w wędkarstwie). Często są także używane do spinania końców bandaży, chust trójkątnych, wykonywania temblaków i naprawy rozdartych ubrań. W survivalu mają także zastosowanie jako haczyki do łowienia ryb. Ich zastosowania są ograniczone jedynie wyobraźnią.
