Bazyli II Bułgarobójca
Z Wikipedii
Bazyli II Bułgarobójca (gr. Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος, Basileios II Boulgaroktonos; ur. 958, zm. 15 grudnia 1025) - cesarz bizantyjski w latach 976-1025 (tytularny od 963) z dynastii macedońskiej.
Był synem Romana II i cesarzowej Teofano. Bazyli II przywrócił cesarstwu świetność nieznaną od czasów Justyniana Wielkiego. Koronowany na cesarza w wieku 5 lat, od 976 władał samodzielnie. Dokonał zmian w feudalnej strukturze państwa, konfiskując dobra wielkich możnowładców, które później rozdał zaufanym, choć mniej zamożnym ludziom. Prowadził długoletnią wojnę z Bułgarią (szereg kampanii w latach 990-1014), zakończoną w 1014 rozbiciem armii bułgarskiego cara Samuela pod Biełasicą. Z tej bitwy, która zahamowała rozwój potęgi Bułgarów, wywodzi się jego przydomek - Bazyli rozkazał oślepić tysiące bułgarskich jeńców, zostawiając co setnego z jednym zdrowym okiem, aby mógł zaprowadzić swój oddział do domu. Car Samuel zmarł od szoku wywołanego widokiem powracających wojsk. W 1018 wcielił zachodnią Bułgarię do cesarstwa po zwycięskiej bitwie pod Durazzo.
Dzięki temu zwycięstwu możliwe było ponowne wcielenie Serbii do państwa bizantyńskiego. Kolejne zdobycze terytorialne osiągnął pokonując na zachodzie Normanów i książąt południowych Włoch. Za jego czasów Cesarstwo osiągnęło swoje apogeum, a także największe w średnim okresie terytorium rozciągające się od Armenii po Serbię. Zmarł w trakcie przygotowań do planowanej wyprawy na Sycylię.
Siostra Bazylego, Anna, wyszła za mąż za wielkiego księcia kijowskiego - Włodzimierza I Wielkiego. Po śmierci Bazylego kolejnym cesarzem został jego młodszy brat - Konstantyn VIII.
| Poprzednik Jan I Tzimiskes |
 |
Cesarz bizantyjski 976 - 1025 |
|
Następca Konstantyn VIII |
