Aleksandra von Engelhardt
Z Wikipedii
Aleksandra z Engelhardtów Branicka (ur. 1754 [1] zm. 1838) – córka Wasyla von Engelhardt i Marii Potiomkin. Uważano ją za nieślubną córkę carycy Katarzyny Wielkiej i Grigorija Potiomkina. W rzeczywistości była owocem związku Katarzyny II z hrabią Siergiejem Sałtykowem. Zaraz po urodzeniu cesarzowa Elżbieta zamieniła ją na niemowlę płci męskiej niewiadomego pochodzenia, które uznano jako syna Katarzyny, późniejszego cesarza Pawła I Romanowa. [2][3]W 1781 r. została wydana za hetmana Franciszka Ksawerego Branickiego, późniejszego targowiczanina. Na jej cześć nazwana została rezydencja Branickich pod Białą Cerkwią - Aleksandria.
Przypisy
- ↑ Może 1764.
- ↑ Marian Kukiel Książę Adam Warszawa 1993
- ↑ Henryk Mościcki Aleksandra Branicka, w: PSB t. II, Kraków 1936, s. 393
