Alfons Dunin-Borkowski

Z Wikipedii

Alfons Dunin-Borkowski (ur. 20 października 1850 w Iwaniskach, zm. w roku 1918 w Raśnikach), polski malarz.

Studia artystyczne odbył w latach 1876-1879 w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego oraz w okresie od 1879 do 1887 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie początkowo u Władysława Łuszczkiewicza i Leopolda Löfflera, następnie u Jana Matejki. Jeszcze w czasie studiów uczestniczył w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, salonu Krywulta, Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

W 1888 roku powrócił do rodzinnej miejscowości. W 1898 r. przeniósł się do majątku żony na Wileńszczyźnie, a po jej śmierci - do posiadłości rodziny Koziełł-Poklewskich pod Uralem. Od 1905 r. mieszkał w Suchedniowie.

Był autorem scen rodzajowych, batalistycznych i myśliwskich, realizował zlecenia portretowe i o tematyce religijnej do mauzoleum rodziny Koziełł-Poklewskich na Białorusi. Prawdopodobnie zaprojektował także przebudowę kościoła parafialnego Sędziejowicach koło Buska-Zdroju.

[edytuj] Zobacz też

• Duninowie - Alfons Dunin-Borkowski należał do rodu Duninów