Alfred Antoni Potocki

Z Wikipedii

Alfred Antoni Potocki herbu Pilawa (ur. 14 czerwca 1886 w Łańcucie, zm. 30 marca 1958 w Genewie) - ostatni ordynat łańcucki.

Syn Romana, ordynata Łańcuta i Elżbiety Matyldy Radziwiłł. Był starszym bratem Jerzego, senatora i dyplomaty.

Za jego panowania zamek wzbogacił się o piękny kort tenisowy zbudowany na miejscu palmiarni, liczne trofea myśliwskie przywiezione z safari w Afryce, a przede wszystkim bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną po Mikołaju Potockim z Paryża. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez Fragonarda, Lampiego i Scheffera, dwa cenne gobeliny z manufaktury w Aubusson z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z Tulczyna, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki Marii Antoniny oraz akcesoria końskie.

Odziedziczył (1921) większość majątku po zmarłym bezpotomnie swym dalekim krewnym Mikołaju Potockim, wnuku współtwórcy konfederacji targowickiej Stanisława Szczęsnego Potockiego. Była to największa w XX wieku polska fortuna magnacka.

Odziedziczony po Mikołaju olbrzymi majątek Alfred roztrwonił, w części zaledwie przewożąc go do Łańcuta (skąd z pomocą wojsk niemieckich wywiózł latem 1944 roku ponad 700 skrzyń bezcennych muzealiów).

Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Oksfordzie i Lwowie. Olbrzymi majątek umocnił jego pozycję towarzyską. Był przyjmowany na audiencjach przez papieża Piusa X i cesarza Franciszka Józefa, tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w Wiedniu oraz w pałacu Buckingham w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia Ferdynanda, grał w tenisa z Glorią Swanson, bywał na obiadach u króla Rumunii Karola, Douglasa Fairbanksa i Mary Pickford, odwiedzał prezydenta Roosevelta i gen. Pershinga, polował z Clemenceau i Pétainem.

Należał do ścisłego establishmentu II Rzeczypospolitej i często świadczył na jej rzecz usługi recepcyjne. To w jego zamku w Łańcucie organizowano bale dla korpusu dyplomatycznego, tenisowe turnieje i polowania. Podejmował też gości zagranicznych, m.in. króla rumuńskiego Ferdynanda I i królową Marię, Jerzego, księcia Kentu, czy ministra propagandy III Rzeszy, Joachima Ribbentropa.