Alfred Jules Ayer
Z Wikipedii
Alfred Jules Ayer (ur. 29 października 1910 - zm. 27 czerwca 1989), brytyjski filozof analityczny i lewicowy intelektualista. Bywa określany jako empirysta dawnego stylu. Jeden z ważnych przedstawicieli angielskiej szkoły analitycznej.Jego matka była Belgijką, a ojciec Szwajcarem. Ukończył uniwersytet w Oksfordzie, przez rok (1932) studiował także w Wiedniu. Następnie nauczał w Oksfordzie, od 1946 w University College London, od 1959 ponownie w Oksfordzie.
Jego filozofia nawiązuje do empiryzmu Hume'a i logiki Russella. Otwarty na neopozytywizm, który przeniósł do Wielkiej Brytanii (Language, Truth, and Logic, 1936). Jego podstawowym dziełem jest Foundations of empirical knowledge. Podczas drugiej wojny światowej pracował w wywiadzie angielskim. W dziedzinie etyki sformułował pogląd nazywany emotywizmem. Pod koniec życia zajął się historią filozofii, pisząc o Russellu, pragmatyzmie, Humie i Wolterze. Uprawia także lewicową publicystykę polityczną, nie wstąpił jednak do partii komunistycznej, gdyż nie mógł uwierzyć w prawdziwość materializmu dialektycznego. Jego pisma odznaczają się wysoka kulturą języka i elegancją.
Inne prace Ayera to The Problem of Knowledge (1956, przekład jako Problem Poznania), kolekcja esejów autorów neopozytywistycznych poprzedzona jego wstępem Logical Positivism (1959), Probablity and Evidence (1972), The Central Questions of Philosophy (1973), Philosophy in the Twentieth Century (1982, przekład jako Filozofia w XX wieku), Wittgenstein (1985)
