Alojzy Pawelec

Z Wikipedii

Alojzy Pawelec (ur. 29 stycznia 1886 w Marklowicach Dolnych k. Wodzisławia Śl., zm. 1972 w Katowicach) - lekarz, śląski działacz polityczny, poseł na Sejm Śląski i wieloletni senator II RP.

Studiował medycynę na uniwersytetach w Greifswaldzie, Wrocławiu, Dreźnie i Lipsku, gdzie doktoryzował się w 1913 roku.

Po powrocie na Śląsk dyrektorował sanatorium gruźliczemu w Sokołowsku (Goerbersdorf).

Zaangażowany politycznie po stronie polskiej, wziął udział w II i III powstaniu śląskim.

Pracował jako lekarz w Wodzisławiu Śląskim.

Początkowo związany ze śląską chadecją, w 1926 roku przeszedł na stronę sanacji, zostając posłem NChZP na II Sejm Śląski. Później piastował mandat senatora BBWR i OZN III, IV i V kadencji (w tej ostatniej z nominacji prezydenckiej). W 1938 roku wybrano go wicemarszałkiem Senatu z ramienia OZN.

Od lutego 1938 roku prezes OZN na Górnym Śląsku.

W czasie okupacji niemieckiej przebywał we Francji, skąd powrócił do Polski w 1946 roku. Przeprowadził się ze Śląska Górnego na "odzyskany" Dolny, nadal pracując jako lekarz. Od 1950 do 1962 roku był ordynatorem szpitala w Szczawnie k. Jeleniej Góry.

Imieniem Alojzego Pawelca nazwano Wojewódzki Szpital Chorób Płuc w Wodzisławiu Śląskim.