Anabioza

Z Wikipedii

Anabioza - stan krańcowego obniżenia aktywności życiowej organizmu, zwykle w odpowiedzi na niekorzystne warunki środowiska naturalnego. Można ją zaobserwować u licznych ryb, jej mechanizm jest jednak odmienny w różnych strefach klimatycznych. W obszarach międzyzwrotnikowych stan anabiozy jest charakterystyczny dla ryb dwudysznych, które zapadając w sen w porze suchej, wykorzystują anabiozę do przetrwania suszy. Zakopane w błocie, wykorzystują do oddychania przekształcony pęcherz pławny, który jest jednak mało wydajnym narządem oddechowym i spełnia swą rolę jedynie w stanie spowolnionego metabolizmu. Prapłetwiec może w stanie anabiozy przetrwać kilka lat. W naszej strefie klimatycznej anabiozę obserwuje się u ryb takich jak karaś i lin, które przesypiają niskie temperatury zimy zagrzebane na dnie zbiornika. W wyschniętych zbiornikach wodnych w naszej strefie klimatycznej przetrwać potrafi piskorz, zagrzebujący się w tym celu całkowicie w pokładach dennego mułu. Zjawisko to odkrył holenderski uczony Antonie van Leeuwenhoek w roku 1701.

Zobacz też: hibernacja, estywacja