Anakreont z Teos

Z Wikipedii

Anakreont z Teos (gr. Ἀνακρέων Anakreon; ur. ok. 570 p.n.e., zm. ok. 485 p.n.e.) – poeta grecki pochodzący z jońskiego miasta Teos.

Prawdopodobnie, wraz z obywatelami miasta, którzy nie godzili się na perską dominację, założył miasto Abderę w Tracji, w której się osiedlił. Następnie przybył na Samos, by uczyć przyszłego tyrana Polikratesa, na którego dworze pozostał przez kilka lat (533 p.n.e. - 522 p.n.e.). Po gwałtownej śmierci Polikratesa poeta przeniósł się na dwór Hipparcha w Atenach, a potem Echekratesa w Tessalii. W Atenach Anakreont zetknął się z poetą Symonidesem z Keos. Umarł prawdopodobnie w rodzinnym Teos lub w Tessalii, w wieku 85 lat.

Anakreont był autorem poezji jambicznej, pieśni lirycznych i elegii opiewających wino, śpiew i miłość. Jego wiersze zostały zebrane w bibliotece aleksandryjskiej w pięć ksiąg. Duża część jego twórczości zachowała się tylko we fragmentach.

Anakreont najchętniej pisał wiersze ośmiozgłoskowe. Był poetą bardzo popularnym, naśladowanym przez innych twórców, którzy tworzyli tzw. anakreontyki. W Teos bito monety z jego podobizną.

[edytuj] Przykładowe utwory

Ejże! Chłopcze, przynieś czarę,

Żebym popił, ale w miarę!

Dziesięć kubków zmieszaj wody,

A pięć wina - dla osłody,

Bym przy takim mógł napoju

W miłym bawić się nastroju.

Nam ucztować nie na czasie

Wśród okrzyków i w hałasie

Jak u Scytów. - Lecz przy winie

Niechaj pieśń wesoła płynie.

Eros o włosach złocistych cisnął we mnie piłką czerwoną. Chce, żebym bawił się z dziewczyną, co kolorowe ma sandały. Lecz ona - a ród jej z Lesbos, pięknie zbudowanej - gardzi moją siwizną, w inną patrzy stronę.

Skroń mi siwieje, minął wdzięk młodości, zęby mam starcze. Słodkiego życia niewiele już zostało. Toteż płaczę często, z lęku przed światem zmarłych. Bo straszna jest przepaść Hadesu, bolesna tam droga. A kto raz w dół zejdzie, już nigdy nie wydostanie się na górę!