Anastazja Romanowna Zacharyna

Z Wikipedii

Anastazja Romanowna Zacharyna (ros. Анастасия Романовна Захарьина, 1520 - 7 sierpnia 1560), bojarówna rosyjska, żona Iwana IV Groźnego.

Córka bojara Romana Jurewicza Zacharyna-Koszkina. Jej brat Nikita był ojcem Fiodora Nikitycza Romanowa, protoplasty dynastii carskiej.

Iwan IV pragnął zerwać z tradycją ożenku z cudzoziemkami i kandydatkę na żonę wybrał w swoistym castingu, na który stawiło się, według różnych relacji, między 500 a 1500 urodziwych kobiet.

Opisywana jako dziewczyna o dużych, zielonych, lekko skośnych oczach oraz smagłą twarzą o pięknym owalu. Urzekła swoją urodą Iwana stojąc przed nim i jego matką nago w kremlowskiej łaźni.

Pełen przepychu ślub został zawarty 3 lutego 1547 na Kremlu. Małżeństwo okazało się nadzwyczaj dobrane i udane. Nie wszystkie sprawy rodzinne układały się jednak najlepiej: małżonkowie doczekali się 6 dzieci: trzech córek i trzech synów, z których dwóch: Dymitr i Iwan zmarło tragicznie. Jedynie najmłodszy, Fiodor, został carem, zarazem ostatnim z dynastii Rurykowiczów.

Anastazja zmarła na atak apopleksji, który nastąpił wskutek kłótni z bojarami. Położona w swoich komnatach nieprzytomna, już nigdy nie otworzyła oczu. Jej śmierć stała się przyczyną załamania nerwowego jej męża i pośrednio - przyczyną jego legendarnego okrucieństwa i krwawej rozprawy z bojarami, obwinianymi przez niego o śmierć małżonki. I słusznie, według najnowszych badań w trumnie i na zachowanych zwłokach Anastazji wykryto arszenik. Iwan dostał pierwszego napadu furii kiedy nikt nie uwierzył w jego oskarżenia o otrucie ukochanej zony.