Anatema
Z Wikipedii
Termin "anatema" pochodzi od greckiego ανάθεμα, klasyczna pisownia ανάθημα, odpowiadającemu hebrajskiemu cherem, czyli "klątwa".
W Starym Testamencie cherem może oznaczać:
- poświęcenie Bogu łupów zdobytych w świętej wojnie (Joz 6-7)
- poświęcenie Bogu jakiejkolwiek rzeczy jako wotum, bez możliwości wykupienia lub zastąpienia jej czymś innym (Kpł 27,28-29)
- karę wymierzaną w przypadku bałwochwalstwa (Pwt 13,13-19)
W Nowym Testamencie podejmowane i rozwijane jest trzecie znaczenie anatemy:
- w stosunku do fałszowania prawd wiary (1 Kor 16,22; Ga 1,8n)
- w sprawie braci, którzy są w błędzie, może być stosowana dopiero jako ostateczność, po nieudanych próbach wyprowadzenia ich z błędu (Mt 18,15n; 1 Kor 5; 2 Kor 2,6-11)
- anatema uważana jest zawsze jako sankcja czasowa, której zadaniem jest przywrócenie błądzącego do jedności ze wspólnotą Kościoła (1 Kor 5,5; 1 Tm 1,20)
