Ankus Marcjusz

Z Wikipedii

Ankus Marcjusz, Ancus Marcius - król Rzymu (642 p.n.e.-617 p.n.e.), wnuk Numy Pompiliusza i czwarty król Rzymu. Zdobył kilka miast w okolicach Rzymu i zwiększył liczebność obywateli rzymskich (burząc zdobyte miasta i przenosząc ludność do stolicy). Państwo rzymskie w jego czasach rozszerzyło się na zachód i dotarło do morza, gdzie założono w ujściu Tybru miasto-port Ostię. Walczył zwycięsko z Latynami, których część osiedlił na Awentynie (późniejsi plebejusze). Zagrożony przez Etrusków, umocnił wzgórze Janikulum. Ankus Marcjusz wybudował pierwszy most na Tybrze - pons sublicius i pierwszy rzymski akwedukt Aqua Maria. Zaś pod Kapitolem pierwsze więzienie. Skodyfikował rzymskie obrzędy religijne i utworzył kapłańskie kolegium facjałów (fatiales).

Następcą Ankusa był Tarkwiniusz Stary.

Zobacz też: siedmiu królów rzymskich.