Anna Okrasko
Z Wikipedii
Anna Okrasko (ur. 1981), artystka wizualna.
Spis treści |
[edytuj] Twórczość
Studiowała na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom Mój profesor maluje w paski a ja w groszki, bo to jest bardziej dziewczęce w Gościnnej Pracowni prof. Leona Tarasewicza (2004) był ironiczną grą z malarstwem przez duże M. Artystka malując na wielkoformatowych płótnach różnokolorowe kompozycje z grochów zakpiła sobie nie tylko z malarskiej tradycji, ale także oskarżyła Akademię o seksizm. Wątek braku równouprawnienia adeptów i adeptek sztuk pięknych podniosła już wcześniej, w 2003 roku, kiedy na różowych ścianach korytarzy Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP pojawiły się odmalowane z charakterystycznych szablonów hasła: tezy wykładowców, ale także deklaracje samych studentek – "Malarki to żony dla malarzy", "Ja to maluję takie małe wrażliwe obrazki najchętniej portrety psów", "Kobieta posiada naturalne predyspozycje do smażenia kotletów. Można powiedzieć że ten kotlet jest w niej zakodowany", "Biust to taki samograj w sztuce" (2003). Okrasko wykorzystując je postawiła pytanie nie tylko o mobbing stosowany wobec przyszłych artystek, ale także o ich bezkrytyczne podporządkowanie się wobec zaistniałej sytuacji. Jest także autorką realizacji "Znicze dla Ojca Świętego" (2005) – ironicznej obserwacji masowej histerii polaków po śmierci JP2, ale także refleksji nad zmianą wrażliwości, sposobów wyrażania swojej empatii, medializacją uczuć. Okrasko sięgnęła po hasła wpisywane do ksiąg kondolencyjnych w Internecie i przeniosła je na płótna. Do instalacji malarskiej zrobionej na ścianach Otwartej Pracownii wykorzystała także motyw internetowego znicza, który przesyłany był esemesowo bądź emailowo, jako dowód żałoby, modlitwy, wiary. Inny projekt - Nie ma dnia bez kreski (2006) to cykl wielkoformatowych monochromów wykonanych przy pomocy tuszu z długopisów. Przewrotny tytuł odwołuje się do mitów o artystycznym życiu: twórczej pasji i pasji życia. Działania Okrasko są ironiczną refleksją na temat sztuki, ale także dekonstrukcją reguł, którymi rządzi się tzw. artystyczny światek. Związana z Galerią Czarna w Warszawie. Mieszka i pracuje w Warszawie.
[edytuj] Wystawy
2006 Nie ma dnia bez kreski, wyst. ind. Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa; Obrazy, Galeria Pies, Poznań; Wigilia Walentynek (z Karolem Radziszewskim), TR Warszawa; Życie kobiety, Instytut Polski w Lipsku; Na własną rękę, Zachęta, Warszawa; 2005 Znicze dla Ojca Świętego; wyst. ind. Otwarta Pracownia, Kraków; Jak się robi obrazki, wyst. ind. Galeria Zakręt, Warszawa; Umowa o dzieło (z Galerią Raster); wyst. ind. TR Warszawa, 2004 Mój profesor maluje w paski a ja w groszki, bo to jest bardziej dziewczęce, wyst. ind. Galeria Wizytująca, Warszawa; Zmiana Organizacji Ruchu, CSW, Warszawa 2003 Malarka - żona dla malarza, wyst. ind. ASP Warszawa.
[edytuj] Bibliografia
- Anna Ciabach, O pracy, sztuce, firmie i błękicie…, www.spam.art.pl, 2006;
- Małgorzata Górska-Olesińska, Wariacje na elektroniczny dyskurs, „Ha!art”, 21/2005;
- Monika Branicka, Lustereczko powiedz przecie…, „Ha!art”, 21/2005;
- Ewa Małgorzata Tatar, W co się bawią dziewczyny, czyli fala za falą, „Panoptikum”, 4(11)/2005;
- Piotr Kowalik, Dwa sposoby na życie Ani Okrasko, www.sekcja.org, 2004;
- Alicja Bielawska, Groszki są bardziej dziewczęce, www.sekcja.org, 2004;
- Stach Szabłowski, Czy sztuka wciąż jest facetem, „Zwierciadło 3/2004;
- Monika Branicka, Biust to taki samograj w sztuce, www.spam.art.pl, 2003.
[edytuj] Źródło
pierwsza wersja hasła pochodzi ze Słownika Młodej Polskiej Kultury Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 2006.
[edytuj] Link do strony artystki
- www.okrasko.art.pl
- Anna Okrasko malarka - wernisaż
- Anna Okrasko Bielska Jesień 2005
