Anno 1602
Z Wikipedii
| Anno 1602: Tworzenie Nowego Świata | |
|---|---|
| Producent | SunFlowers |
| Wydawca | GT Interactive |
| Dystrybutor | CD Projekt |
| Data wydania |  26 listopada 1998 16 kwietnia 2000 |
| Gatunek | RTS |
| Tryb gry | singleplayer / multiplayer |
| Kategorie wiekowe | PEGI: 3+ |
| Platforma | Windows |
| Wymagania | Pentium 233 MHz (lub kompatybilny), 32 MB RAM, 2MB karta graficzna zgodna z DirectX, Windows 95. |
| Kontrolery | klawiatura, mysz |
Anno 1602: Tworzenie Nowego Świata (z ang. Anno 1602: Creation of a New World) - to gra strategiczna firmy SunFlowers, w której celem jest zasiedlenie i kolonizacja wysp.
Celem każdego etapu kampanii jest osiągnięcie zakładanej liczebności kolonii. Aby osiągnąć pożądany wzrost liczby ludności, konieczne jest doprowadzenie zarządzanej kolonii do wyższego stopnia rozwoju, utożsamianego z zaspokojeniem potrzeb konsumpcyjnych osadników. Wraz z zaspokojeniem pierwszych potrzeb pionierów, takich jak płótno czy drewno, pojawiają się kolejne potrzeby, sprostanie którym wymaga postawienia nowych, bardziej zaawansownych budynków (np. kiedy zwykłe płótno przestaje wystarczać, należy postawić warsztat krawiecki). Wraz z zaspokojeniem potrzeb osadników, poprawiają oni swój status społeczny, co zwiększa dochody podatkowe i umożliwia dalszy rozwój wyspy.
Ze względu na ograniczoność zasobów i niewielkie wymiary wysp, zaspokojenie niektórych potrzeb konsumpcyjnych ludności wymaga niekiedy zakładania nowych kolonii, z których można sprowadzać dostępne tam dobra. Nowe kolonie mogą przybrać charakter plantacji, ośrodka wydobywczo-przemysłowego, osiedla mieszkalnego, lub też mogą spełniać te funkcje równocześnie - w zależności od potrzeb i rodzaju dóbr dostępnych na wyspie. Dobra te to kopaliny, drewno, ziemia sprzyjająca konkretnemu typowi upraw.
Prócz ekstensywnej eksploatacji nowych ziem, w grze dostępny jest też handel. Handel pozwala nie tylko na akumulację dochodów z własnych nadwyżek, ale często jest jedyną drogą zdobycia danego dobra - niedostępnego lub zbyt drogiego w produkcji. Handlować można również z ludami tubylczymi, niezależnymi kupcami oraz z rywalami, o ile podpisało się z nimi umowę handlową. Możliwy, choć ryzykowny, jest także handel z piratami.
Gracz posiada również opcję regulowania wysokości podatków, a także stawiania budynków użyteczności publicznej, jak budynki kultu religijnego, budynki szkolne, rozrywkowe etc. Oba te działania wpływają na zadowolenie mieszkańców, a w konsekwencji - wzrost liczby ludności.
Niekiedy konieczne jest użycie siły militarnej. Gracz może szkolić jednostki piechoty, kawalerii, artylerii, a także budować okręty wojenne. Możliwe jest także fotyfikowanie kolonii.
Gra nie oferuje zbyt wielu rodzajów dóbr i budynków, lecz mimo to w późnych etapach gry kolonie stają się potężnymi gospodarkami o imponujących rozmiarach, niełatwych do zarządzania.
Do niewątpliwych wad gry należy zaliczyć sztuczne, odgórne ograniczenie liczby możliwych do posiadania jednostek pływających. Taki zabieg przy konieczności utrzymywania floty wojennej i handlowej, zwłaszcza w sytuacji posiadania kilku wysp o powiązanych gospodarkach, znacznie utrudnia rozwój gospodarczy i ogranicza przyjemność z gry.
