Antoni Bazaniak

Z Wikipedii

Antoni Bazaniak (ur.1 maja 1916 r. w Hamborn w Niemczech, zm. 12 marca 1979 r. w Marino we Włoszech).

Zawodnik I Poznańskiego Klubu Kajakowego i klubu "Surma Poznań". W 1935 zdobył mistrzostwo Polski w konkurencji K-2 na dystansie 1.000 i 10.000 m. Pierwszy olimpijczyk (wraz z M. Kozłowskim i Cz. Sobierajem) w historii polskiego kajakarstwa. W 1936 r. na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w osadzie wraz z Marianem Kozłowskim brał udział w wyścigu K-2 na dystansie 10.000 m, zajmując 11.miejsce (na 12 startujących osad). W 1938 z Janem Wolniewiczem zdobył wicemistrzostwo Polski na dystansie 1.000 m.

Wspólnie z Adamem Okupniakiem zdobył wicemistrzostwo Polski na dystansie 1.000 m (1946, 1947) i 10.000 m (1946). W konkurencji K-4 w 1948 wraz z A.Jeżewskim, M.Matłoką i A.Okupniakiem został wicemistrzem Polski na dystansie 1.000 m. W następnym sezonie wydatnie wspierał "Surmę Poznań", która została drużynowym mistrzem Polski w kajakarstwie.

Po II wojnie światowej, bedąc jeszcze zawodnikiem rozpoczął działalność społeczną w kajakarstwie. W maju 1946 odbudował sekcję kajakarską "Surmy Poznań" (jej kierownik w latach 1947-1948). Działacz Polskiego Związku Kajakowego, w latach 1953-1979 prezes PZKaj. Działał także jako wiceprezes (1960) do spraw organizacyjnych Międzynarodowej Federacji Kajakowej (ICF) oraz członek zarządu PKOl w latach 1960-1976. 5-krotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich jako szef polskiej reprezentacji kajakarskiej (1960, 1964, 1968, 1972, 1976).

Zmarł na zgrupowaniu kadry olimpijskiej. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Warszawie. Ku jego pamięci od 1979 organizowany jest w Czechowicach-Dziedzicach międzynarodowy memoriał kajakarski. W sierpniu 2006 zorganizowano XX jego edycję. W 1998 na tereniu Parku Maltańskiego w Poznaniu odsłonięto tablicę (autor J.Petruk) poświęconą jego pamięci.