Antoni Leśniowski

Z Wikipedii

Antoni Leśniowski (ur. 28 stycznia 1867, zm. 8 kwietnia 1940) – polski chirurg, w latach 1912-1914 dyrektor warszawskiego szpitala św. Antoniego, następnie do 1919 ordynator oddziału chirurgii w tamtejszym szpitalu Św. Ducha. W latach 1919-1936 profesor chirurgii na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1904 opisał odcinkowe zapalenie jelit, szczególnie nasilone w końcowym odcinku jelita krętego (ileitis terminalis). Tę samą chorobę opisał ponownie w 1932 Amerykanin Burrill Bernard Crohn i od tego czasu w literaturze światowej, nie uwzględniając pierwszeństwa Leśniowskiego, jest ona nazywana chorobą Crohna (jedynie w Polsce nosi nazwę choroby Leśniowskiego-Crohna). Napisał również podręcznik do chirurgii ogólnej.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Antoni Lesniowski w bazie Who Named It