Antoni Rosiński
Z Wikipedii
Antoni Rosiński (ur. 22 marca 1901 r., w Warszawie, zm. 31 października 2007) - polski adwokat, kapitan WP, członek zwyczajny Stowarzyszenia Weteranów Wojny Polsko-Bolszewickiej 1920 roku, w momencie śmierci był jednym z najstarszych mieszkańców kraju oraz jednym z ostatnich weteranów wojny polsko-bolszewickiej.
Wychowanek Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana w Warszawie. Jeszcze jako uczeń zgłosił się do wojska i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, po wycofaniu do Kijowa został zdemobilizowany i powrócił do Warszawy gdzie ukończył naukę w gimnazjum. W latach 1921-1926 student Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego sędzia, sądów grodzkich w Warszawie i Łodzi. Podczas okupacji kontynuował pracę w sądzie grodzkim w Warszawie. Po zakończeniu działań wojennych był zaangażowany w odbudowę sanatoriów, przez rok pełnił funkcję dyrektora uzdrowiska. Do przejścia na emeryturę w wieku 81 lat pracował w zawodzie adwokata.
Pochowany 6 listopada 2007 r., na cmentarzu miejscowym w Józefowie koło Warszawy.
[edytuj] Odznaczenia
- Polska Swemu Obrońcy
- Krzyż Obrońcy Ojczyzny 1918 - 1921
- Odznaka Pierwszego Pułku Legionów w Wilnie
- Złota Odznaka ”Adwokatura Zasłużonym”
[edytuj] Źródła
- nekrolog w ”Gazecie Wyborczej” z 3-4 listopada 2007 r.
- Artykuł Norberta Przyborowskiego ”Szczęśliwe 105 lat” na stronie Linia Otwocka (7/4/2006)