Antyfidanty
Z Wikipedii
Antyfidanty - środki stosowane w celu ochrony roślin i plonów, hamujące żerowanie lub składanie jaj przez szkodniki. Ich stosowanie zaliczane jest do biologicznych (ekologicznych) metod ochrony. Pierwotne antyfidanty były uzyskiwane z roślin które broniąc się przed zgryzaniem przez szkodnika produkowały związki chemiczne mu szkodzące na co naturalną reakcją szkodnika było zwiększanie na nie tolerancji. W efekcie między rośliną a jej pasożytem (także inną rośliną rosnącą w pobliżu) wytwarza się stan równowagi. W obu populacjach można zawsze znaleźć: po stronie broniącego się osobniki produkujące więcej/mniej antyfidanta a po stronie atakującego osobniki bardziej/mniej na niego odporne. Zgodnie z nowoczesnymi zasadami ochrony roślin obecnie nie dąży się do całkowitej eliminacji szkodnika lecz jedynie do ograniczenia jego ilości poniżej progu szkodliwosci gospodarczej, więc antyfidanty dodatkowo nie szkodząc organizmom postronnym świetnie spełniają swoją rolę ochronną. Pierwszymi antyfidantami zastosowanymi w ochronie roślin były wyizolowane z łodyg psiankowatych glikozydy: demisyna, solanina, tomatyna zastosowane przeciw stonce ziemniaczanej. Fentinacetat (fungicyd) stosowany przeciw zarazie ziemniaczanej ma równocześnie właściwości antyfidanta zmniejszającego szkody wywołane przez stonkę ziemniaczaną. Stosunkowo uniwersalnym antyfidantem jest acetoanilid dwumetylotriazenowy chroniący między innymi kapustę przed gąsienicami bielinka rzepnika.
[edytuj] Zobacz też:
[edytuj] Bibliografia
J.M. Franz, A. Krieg Biologiczne zwalczanie szkodników.PWRiL.1975
