Appiusz Klaudiusz
Z Wikipedii
Appiusz Klaudiusz Ślepy łac. Appius Claudius Caecus, rzymski polityk, żyjący między IV a III wiekiem p.n.e. Najstarszy znany z imienia autor prozy łacińskiej. W 312 p.n.e. piastował stanowisko cenzora. Wybudował w Rzymie jeden z pierwszych akweduktów (ok. 312 p.n.e.]][1]), zwany od jego imienia Aqua Appia i najstarszą bitą drogę rzymską Via Appia.
W 307 p.n.e. był konsulem, a w 296 p.n.e. pretorem. Brał czynny udział w wojnach, które prowadził Rzym przeciw Etruskom, Sabinom i Samnitom. Pod koniec życia stracił wzrok, stąd przydomek "Ślepy". W 280 p.n.e. wygłosił w Senacie słynną mowę przeciw Pyrrusowi, którą spisał Enniusz, ojciec literatury rzymskiej.
Appiuszowi Klaudiuszowi przypisywana jest sentencja: Każdy jest kowalem własnego losu (Faber est suae quisque fortunae).
[edytuj] Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t.10, Polskie Media Amer.Com, ss. 255, ISBN 83-7425-365-7
