Archiwum Diecezjalne w Płocku
Z Wikipedii
Archiwum Diecezjalne w Płocku – archiwum kościelne diecezji płockiej Kościoła katolickiego w Płocku przy ul. Arcybiskupa Nowowiejskiego 2.
Wzmianki o archiwum pochodzą z początku XV wieku, kiedy to na polecenie biskupa Jakuba notariusz płocki prowadził poszukiwania w archiwum i wykonywał odpisy dokumentów. Kancelaria biskupia istniała już prawdopodobnie od XIV wieku. Od połowy XV wieku biskupi przebywali przeważnie w Pułtusku i tam przechowywano akta biskupie, natomiast w Płocku znajdowały się acta officialia.
Od 1500 roku do początku XIX wieku zachowało się ich sto, oprawionych tomów.
W 1908 roku, po likwidacji konsystorza w Pułtusku, archiwum zostało przeniesione do Płocka.
Od 1927 roku znajdowało się wraz z aktami konsystorza płockiego w Archiwum Diecezjalnym, mieszczącym się w gmachu Biblioteki Diecezjalnej. Archiwum gromadzi i przechowuje archiwalia z terenu Diecezji Płockiej oraz udostępnia je badaczom. Posiada statut zatwierdzony przez biskupa Antoniego Nowowiejskiego z dnia 15.02.1928 roku.
W archiwum znajduje się między innymi: 410 pergaminów (około 400 do XV wieku). Ważnymi zespołami są: akta kapituły płockiej i pułtuskiej, akta wizytacji biskupich, akta czynności biskupich, akta metrykalne od końca XV wieku. W archiwum znajduje się wiele dokumentów papieskich, królewskich i książęcych. Zachowały się także fragmenty akt skasowanych klasztorów w Czerwińsku, Szczawinie i Skępem. W czasie wojny archiwum zostało wywiezione przez Niemców do Królewca, a stamtąd w 1945 roku do Niemiec. Rewindykowano je wraz z archiwaliami państwowymi z Gorbacza pod Słubicami w 1947 roku.