Argumentum ad auditorem

Z Wikipedii

Argumentum ad auditorem (łac. argument odwołujący się do audytorium, słuchaczy) – pozamerytoryczny sposób argumentowania, w którym dyskutant nie zwraca się bezpośrednio do oponenta, lecz do audytorium. Jednocześnie nie odpowiada racjonalnie na zarzuty stawiane przez rozmówcę, w sposób populistyczny odwołując się do gustów i upodobań słuchaczy. Pozyskanie audytorium ma na celu wywarcie presji na oponencie, który nie będzie miał śmiałości przeciwstawić się opiniom grona słuchaczy.

[edytuj] Przykłady:

• Chcąc zakwestionować zasadność teorii Darwina dyskutant zwraca się do audytorium z pytaniem: A kto z państwa pochodzi od małpy?.
• Podczas dyskusji nad kwestią odpłatności studiów, dyskutant zadaje pytanie słuchaczom: A któż z państwa chciałby płacić za studia?
• Chcąc uzasadnić koncepcję obniżenia podatków, dyskutant pyta: A kto z państwa nie chciałby oddawać fiskusowi mniej?
• Chcąc uzasadnić konieczność wysokich podatków dyskutant mówi o zasiłkach dla bezrobotnych i pyta: A kto z państwa chciałby zostać bez środków do życia, jak straci pracę?

[edytuj] Literatura naukowa

• Tadeusz Kwiatkowski: Logika ogólna. Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998.
• Narcyz Łubnicki: Nauka poprawnego myślenia. "Biblioteka Problemów", PWN, Warszawa 1963.
• Witold Marciszewski [red.]: Mała encyklopedia logiki. Ossolineum, 1988.
• Teresa Hołówka: Kultura logiczna w przykładach, PWN, Warszawa 2005.

[edytuj] Zobacz też

• erystyka
• sofizmat
• błędy logiczno-językowe