Arnaud de Laporte
Z Wikipedii
Arnaud II de Laporte (ur. w Wersalu 14 października 1737, zgilotynowany w Paryżu , 23 sierpnia 1792 francuski polityk i minister floty.
Rodzina Laporte (lub de La Porte) była tradycyjnie związana z Wersalem. Jednym z jego wujów był Michel Richard Delalande, nadworny kompozytor Ludwika XIV. Jego dziadkiem był komisarz floty Joseph Pellerin, Ojciec Arnaud I de Laporte podobnie, a wuj Joseph Pellerin Młodszy intendentem floty.
Rozpoczął w roku 1755 pracę w biurze ojca w wieku lat 18 w 1756 wstąpił do marynarki. Był następnie intendentem w kilku miastach (Brest, Bordeaux. A w 1783 został intendentem handlu morskiego i zagranicznego.
Krótko był ministrem floty (13 VII 1789-16 VII 1789). Po zburzeniu Bastylii 14 lipca uciekł do Hiszpanii, lecz odpowiedział na wezwanie znajdującego sie w krytycznej sytuacji króla i (jako jeden z niewielu) wrócił. Został intendentem Listy Królewskiej z pieniędzmi do zjednywania znanych i zdolnych ludzi koronie. Na ta listą płac zapisało sie 1500 lojalnych ludzi korony; aktorów, śpiewaków, mówców; którzy mieli temperować rewolucyjny ferwor. Lista opiewała na 200,000 liwrów miesięcznie.
W 1791 Laporte założył "klub Narodowy" na Carrousel. Nadzieje jakie dawała współpraca z Mirabeau, rozwiały sie jednak.
Gdy król i królowa uciekali (czerwiec 1791) do Varennes, Laporte miał wytłumaczyć jej motywy Konwentowi Narodowemu, co było zadaniem skrajnie niebezpiecznym.
Po szturmie pałacu Tuilleries 10 sierpnia 1793 został aresztowany i 23 tego miesiąca zgilotynowany. Był drugą ofiara tej maszyny. Królowi przysłano jego głowę do więzienia w Temple.
Jego syn Arnaud III de Laporte dostał w 1822 tytuł barona w podzięce za bohaterstwo ojca.
[edytuj] Źródło
- Dictionnaire Biographique Universel
