Arthur Liebehenschel

Z Wikipedii

Arthur Liebehenschel (ur. 25 listopada 1901, zm. 28 stycznia 1948) - zbrodniarz wojenny, komendant hitlerowskich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Majdanek w latach 1943-1944 oraz SS-Obersturmbannführer.

Urodził się w Poznaniu, gdzie pracował jako kupiec i urzędnik skarbowy. Studiował ekonomię i zagadnienia administracyjne. Uczestnik I wojny światowej, w trakcie której dosłużył się stopnia (Feldwebela).

Po jej zakończeniu wstąpił do (Freikorpsu Grenzschutz-Ost), którego był członkiem od stycznia 1919 do sierpnia 1919. Między 4 października 1919, a 3 października 1931 służył zawodowo w Reichswehrze, po czym w stopniu Oberfeldwebela został zdemobilizowany.

Członek NSDAP od 1 lutego 1932 o numerze partyjnym 932 760 i SS od listopada 1932 o numerze ewidencyjnym 39 254 z przydziałem do 27. pułku Allgemeine-SS we Frankfurcie nad Odrą.

4 sierpnia 1934 został wcielony do zawodowej służby w Oddziałach Wartowniczych SS (SS-Wachtruppe) i przydzielony do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Columbia-Haus w Berlinie. Z końcem 1934 przeszedł do obozu Lichtenburg, gdzie do 1 sierpnia 1939 piastował stanowisko adiutanta komendanta, a następnie mianowano go kierownikiem Wydziału Politycznego (Leiter der Politische Abteilung) w Inspektoracie Niemieckich Obozów Koncentracyjnych. Funkcję tę pełnił do 1 maja 1940, a następnie został szefem sztabu (Stabsführer) w tej strukturze organizacyjnej SS.

15 marca 1942 został funkcjonariuszem WVHA, w którym objął funkcję zastępcy szefa Urzędu D I - Obozy Koncentracyjne (Amt D I - Konzentrationslager). 11 listopada 1943 r. został przeniesiony - na skutek afery obyczajowej - do Auschwitz, gdzie objął stanowisko komendanta obozu macierzystego (tzw. KL Auschwitz I - Stammlager) i dowódcy miejscowego garnizonu SS - SS-Standortälteste. 19 maja 1944 został komendantem obozu w Majdanku, a po jego likwidacji przeniesiono go do Triestu, do urzędu Höhere-SS und Polizeiführer "Adriatisches Küstenland" SS-Gruppenführera Odilo Lotario Globocnika. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami, Pierścieniem Honorowym SS, oraz Szpadą Honorową SS.

Po wojnie został pojmany przez amerykańskie władze okupacyjne w Niemczech i wydany Polsce. W procesie członków załogi SS KL Auschwitz wyrokiem Najwyższego Trybunału Narodowego w Krakowie 22 grudnia 1947 został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano.

[edytuj] Literatura

1. Autobiografia Rudolfa Hössa, komendanta obozu oświęcimskiego, Warszawa 1989, s. 290-294

2. Cyprian Tadeusz, Sawicki Jerzy, Siedem procesów przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, Poznań 1962, s. 138, 147, 193-197

3. Gumkowski Janusz, Kułakowski Tadeusz, Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, Warszawa 1967, s. 171

4. Lasik Aleksander, Struktura organizacyjna oraz obsada osobowa stanowisk kierowniczych w obozie koncentracyjnym na Majdanku w latach 1941-1944, (w:) "Zeszyty Majdanka", t. XXII, Lublin 2003, s. 178, 179

5. Lasik Aleksander, Sztafety Ochronne w systemie niemieckich obozów koncentracyjnych. Rozwój organizacyjny, ewolucja zadań i struktur oraz socjologiczny obraz obozowych załóg SS, Oświęcim 2007, s. 477, 478

6. Schilde Kurt, Tuchel Johannes, Columbia-Haus. Berliner Konzentrationslager 1933-1936, Berlin 1990, s. 38, 49

7. Tuchel Johannes, Die Inspektion der Konzentrationslager 1938-1945. Das System des Terrors, Berlin 1994, s. 217