Atawizm
Z Wikipedii
Atawizmem nazywamy powtórne wystąpienie cechy fizycznej bądź zachowania charakterystycznych dla odległych przodków osobnika, u którego wystąpił atawizm. W dużej mierze dotyczy także zachowań i emocji wynikających z pierwotnych instynktów przodków/osobników tej samej rasy we wczesnym okresie rozwoju rasy/gatunku np. okresie prehistorycznym. Podłoże "atawizmu" uzależnione jest od predyspozycji psycho-fizycznych osobników współczesnych a wynikających ze stopnia ich 'zezwierzęcenia' lub podatności na zachowania powszechnie uznawane za pierwotne lub prymitywne.
Etymologia - łac. atavus "przodek".
W XIX wieku Cesare Lombroso sformułował pozbawioną podstaw teorię o związku atawizmów z "niższą rasą" i cechami przestępców. Silnie rozwinięte łuki brwiowe, duża żuchwa, długie ręce, nadmierne owłosienie ciała miały być wyznacznikami genetycznej/rasowej niższości.
[edytuj] Przykłady
- U człowieka
- dodatkowe brodawki sutkowe
- szczątkowy ogon [[1]]
- wybitnie silnie rozwinięte owłosienie na całym ciele lub na twarzy i plecach. (Hypertrychoza)
- owłosienie w rozwoju zarodkowym
- odruch czepny u noworodków
- nadmiernie rozwinięte kły
- wykształcenie pazurów zamiast paznokci
- ruchomość małżowiny usznej
- zaraźliwe ziewanie (jako forma synchronizacji zegara biologicznego jednostek ludzkich tworzących grupy żyjące w tym samym trybie)
- U zwierząt
- trójpalczaste konie
- szczątkowe kończyny tylne (do 1 m długości) u wielorybów (humbak, Megaptera novaeangliae)
- U roślin
- liście zamiast cierni u kaktusów
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://www.newadvent.org/cathen/02032c.htm
- http://www.talkorigins.org/faqs/comdesc/section2.html#atavisms
