Humbak

Z Wikipedii

Humbak
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	walenie
Podrząd	fiszbinowce
Rodzina	fałdowce
Rodzaj	Megaptera
Gatunek	humbak
Nazwa systematyczna
Megaptera novaeangliae
(Borowski, 1781)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: narażony
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Humbak, długopłetwiec (Megaptera novaeangliae) – ssak łożyskowy z rodziny fałdowców, rzędu waleni, występujący we wszystkich oceanach.

Ma bardzo długie płetwy piersiowe, podobne do skrzydeł. Może płynąć z prędkością do 27 km/h i nurkować do głębokości 250 m pozostając pod wodą nawet 30 minut. Temperatura ich ciała jest stała i wynosi 37 °C. Odbywa wędrówki wiosenne do mórz wód zimnych 2-5 °C polarnych, a jesienią do mórz ciepłych, mórz o temperaturze ponad 20 °C. Dawniej występowały licznie u wybrzeży europejskich a nawet zdarzało się, że pojedyncze sztuki wpływały do Bałtyku. Ostatni taki przypadek miał miejsce w marcu 2006 r. Obecnie stały się zwierzętami rzadkimi wskutek polowań począwszy od X wieku. Jak się ocenia jeszcze pod koniec XVIII w. na świecie żyło ponad 250 000 sztuk, a obecnie ich liczba nie przekracza 10 000 . Obecnie są one pod pełną ochroną i liczba ich stale się powiększa. Znane są ich akrobatyczne wyskoki ponad wodę, na którą opadają z hukiem porównywalnym do wystrzału armatniego. Długopłetwiec słynie z wyjątkowych pieśni, niskich dźwięków o wielkiej mocy słyszalnych na przestrzeni setek kilometrów, których złożone serie strof zmieniane są corocznie i prawdopodobnie są one elementem zalotów.

Długość: ok. 14-17 (samice) i 15-19 m (samce).

Masa ciała: ok. 50 ton (nawet 65 ton).

Ubarwienie: czarne z białymi obrębami na brodzie

Pożywienie: ryby.

Dojrzałość płciowa: 9-10 lat.

Rozród: ciąża trwa około 11 - 12 miesięcy; noworodek waży 900-1300 kilogramów.

Występowanie: Wody otwarte wszystkich mórz świata z dala od brzegów, aż do granicy lodu pływającego. Wiosną wędrują do mórz polarnych, a jesienią do mórz tropikalnych.