Atmosferyczny silnik parowy
Z Wikipedii
Atmosferyczny silnik parowy (zwany też silnikiem parowym Newcomena) był pierwszym praktycznie stosowanym silnikiem parowym. Urządzenia te wykorzystywane były na początku XVIII wieku w kopalniach Anglii i Europy do odwadniania kopalń.
Spis treści |
[edytuj] Zasada działania
Szkic obok przedstawia schemat prostego atmosferycznego silnika parowego. Palenisko podgrzewa wodę znajdującą się w kotle, para wodna z kotła zbiera się w cylindrze z tłokiem. Wzrost ciśnienia pary powoduje podnoszenie się tłoka. Kiedy tłok osiągnie najwyższe położenie do cylindra rozpylana jest woda doprowadzona ze zbiornika znajdującego się w górnej części urządzenia. Rozpylona woda powoduje gwałtowne obniżenie ciśnienia wewnątrz cylindra i ruch tłoka do pozycji wyjściowej.
[edytuj] Zastosowanie
Silnik parowy Newcomena był wykorzystywany głównie do wypompowywania wody z kopalń w Anglii i Europie.
[edytuj] Historia
- 1712 - pierwszy silnik parowy Newcomena zostaje zainstalowany w kopalni węgla w Staffordshire
- 1722 - pierwsza maszyna systemu Newcomena uruchomiona poza Anglią w kopalni srebra w Bańskiej Szczawnicy na terenie dzisiejszej Słowacji
- 1729 - umiera Thomas Newcomen - ponad 100 silników parowych zainstalowanych w kopalniach Europy
- 1763 - James Watt wprowadza pierwsze ulepszenia poprawiające wydajność
- 1788 - w Tarnowskich Górach (województwo śląskie) w kopalni srebra została uruchomiona pierwsza maszyna parowa systemu Newcomena na terenie dzisiejszej Polski (była to równocześnie pierwsza maszyna parowa na tym terenie)
- 1934 - ostatni pracujący silnik Newcomena zostaje wyłączony w Barnsley
