Avatamsaka Sutra

Z Wikipedii

Avatamsaka sutra lub Buddhavatamsaka sutra (Da fang guang fo) huayan-jing ( )(chin.) | (Taebang gwangbul) hwaǒm kyǒng (화엄경) (kor.) | (Daihōkōbutsu) kegon kyō ( ) (jap.) | (Dai phu'o'ng quang phât) hôa nghiêm kinh (wiet.) | Sangs-rgyas phal-po-che shes-bya ba śin-tu-rgyas-pa-chen-pohi mdo ( ) (tyb.) – sanskryckie pismo mahajany, powstałe w Indiach ok. 200 r. Przybliżonym tłumaczeniem może być nazwa Sutra Girlandowa.

Strona chińskiego tłumaczenia sutry - Huayan jing

Chociaż tutuł tej dłuższej od Biblii sutry sugeruje jednolitość, jest ona w rzeczywistości zlepkiem kilku heterogenicznych tekstów. Być może nawet pewne jej części powstały w czasie jej składania w całość, aby wypełnić luki między luźnymi częściami.

W sanskrycie przetrwały w całości tylko dwie części, będące bez wątpienia pierwotnie odrębnymi tekstami. Są to: Daśabhumika Sutra (traktująca o 10 etapach ścieżki bodhisattwy do oświecenia) i Gandavyuha Sutra, będąca punktem kulminacyjnym całości.

Oryginalny tekst sutry dostał się do Chin z Chotanu (Kaszgar). Bardzo prawdopodobnie tam właśnie nastąpiła kompilacja, a nawet powstały pewne części tego dzieła w indyjskich kręgach Azji Środkowej.

Sutra Daśabhumika została po raz pierwszy przetłumaczona na język chiński w 3 wieku. Obszerne tłumaczenie na ten język Avatamsaki zwane Jin-jing jest dziełem Bodhibhadry, który dokonał tego w latach 418-420. Następnego przekładu zwanego Tang-jing dokonał w latach 695-699 Siksananda. Jego tłumaczenie jest o ok. 10% dłuższe od poprzedniego. Trzecie tłumaczenie zostało dokonane przez Pradżnię w latach 796-797 i służyło ono za ostatni rozdział w dwu poprzednich wydaniach. Na język angielski sutra ta została przełożona przez wybitnego tłumacza buddyjskich tekstów Thomasa Cleary'ego i wydana w 1984 r. jako The Flower Ornament Scripture.

Chociaż w całości nie jest to tekst filozoficzny, to jednak pewne jego części są niezwykle rozwinięte filozoficznie, co uwidacznia się w stosunku do tej sutry, jaki mają do niej współcześni filozofowie i naukowcy. Najbardziej filozoficzną częścią pisma jest Sutra Gandavyuha, uważana przez część buddystów za najważniejszą ze wszystkich sutr, ze względu na głębokość myśli w niej zawartą.

Głównym tematem dzieła jest doktryna tożsamości i wzajemnego przenikania wyrażona w rozważaniach o prawie natury (sans. Dharmadhatu) wszechświata. We współczesnych terminach określić je można stwierdzeniem, że wszystkie energie i obiekty są poddane prawu przyczynowości, dzięki któremu współistnieją i są od siebie wzajemnie zależne wszystkie rzeczy. Ta zasada (zwana Jedyną Zasadą) jest obecna w każdej najmniejszej nawet cząstce i we wszystkich cząstkach wszechświata. Wyrażone to zostało w słynnym fragmencie sutry o tzw. sieci Indry, w poszczególnych diamentach której odbijają się wszystkie inne diamenty sieci, a te, w których odbijają się inne diamenty, także są odbijane. To jest właśnie doktryna wszechprzenikania, czy też wzajemnego przenikania się wszystkich rzeczy.

Pogląd na świat wyrażony w Sutrze Gandavyuhy nie wynika z ontologicznego punktu wiedzenia lecz z wewnętrznego doświadczenia zaawansowanego bodhisatwy. W ogóle można powiedziedzieć, że świat Sutry Avatamsaki jest nieskończonym kosmosem buddów, wizji, magii i cudów. Jest to świat doświadczany przez medytację. Jako skutek medytacyjnego 'wchłaniania', buddowie i bodhisatwowie posiadają magiczną moc stwórczą. Motywem ich wszystkich działań jest współczucie. Wszystkie działania, przemiany itd. są używane wyłącznie dla dobra innych.

Buddą sutry jest Vairocana lub Mahavairocana - Budda Wielkiego Oświecenia. On nie naucza ale zatwierdza nauki przekazywane przez zaawansowanych bodhisatwów. Ukazuje się nam takim jakim jest osobiście i poprzez swoje transformacje. Jest to Budda dla siebie i dla innych. Budda dla siebie jest samym uniwersum, jest wszechobecną, wszystko obejmującą świadomością Buddy, jest tym samym, co 'brak wrodzonego istnienia' czyli pustką. Wynika z tego, że ten wszechświat jest Buddą, a Budda jest wszechświatem. Tym, co czyni Buddę wszechswiatem - jest właśnie pustka. Dharmadhatu nie jest wszechświatem jaki widzimy; jest to raczej wszechświat widziany prawidłowo; jest to wszechświat prawdy.

Jasno poznać, ze wszystkie dharmy

Nie mają w ogóle swojej istoty,

Zrozumieć w ten sposób naturę dharm

To zobaczyć Vairocanę.

Co więcej - w tym stanie, w którym wszystko jest postrzegane właściwie, wszystko jest widziane jako wytwór umysłu. Czyjś umysł może zatem przenikać wszystkie rzeczy: Budda jest wszystko przenikającą, wszystko przekształcającą świadomością, która ma moc pomagania innym; jako wszystko przenikająca jest obecna we wszystkich istotach.

Bohaterem Sutry Gandavyuhy jest młody buddysta Sudhodana, który pielgrzymuje (zgodnie z radą bodhisatwy Manjuśriego) po Indiach od jednego nauczyciela do drugiego - spotyka ich 53. Nawet prostytutka Vasumitra okazuje się zaawansowanym bodhisatwą. Najwyższym bodhisatwą Sutry Awatamsaki jest Samantabhadra. Jest na tak wysokim poziomie, że właściwie granice między nim a buddą są niejasne. Jego 'modlitwa' stała się często powtarzanym przez buddystów zestawem ślubowań bodhisatwy.

W Indiach sutra ta uważana była za główne pismo mahajany. Obok ukazania drogi rozwoju bodhisatwy i obok kosmicznej teorii wzjemnego przenikania się rzeczy, wielkim zainteresowaniem cieszyła się także nauka o zasadniczym nieistnieniu liczb 'ani jeden, ani dwa'.

Wiadomo, że sutrę tę cenił także Bodhidharma i inni zwolennicy nauk chan (jap. zen). Jednak wyznawcy tej tradycji buddyjskiej nie opierali się na niej (tak jak i na innych), ale w znacznym stopniu wsparła ona ich poszukiwania.

W Chinach sutra ta stała się podstawą teoretycznej szkoły huayan, od chińskiej nazwy sutry Huayan-jing. Jej nauki zostały przeniesione do Korei, gdzie była znana jako Hwaǒm chong i do Japonii - Kegon shū.

Obok nazwy Avatamsaka Sutra jest czasami używana Buddhavatamsaka Sutra.

Zobacz

Sutra

Huayan-zong

bodhisatwa

Bibliografia