Baima-si
Z Wikipedii
Baima-si - klasztor (chiń. si) (白马寺) Białego Konia.
Pierwszy buddyjski klasztor w Chinach, założony obok Luoyangu w 1 wieku przez dwu indyjskich mnichów-misjonarzy i tłumaczy: Kaśjapę Matangę (skt. Kāśyapa Mātanga) i Dharmaratnę. Przez pewien czas był głównym ośrodkiem buddyzmu w Chinach.
W 3 wieku przybył do klasztoru Kanseng Kai (pochodzący z okolic Samarkandy i przetłumaczył sutrę Sukhawatiwjuhę (skt. Sukhāvativyūha sūtra). W połowie 3 wieku głównym mnichem był Dharmapala i wtedy, od 250 r., rozpoczęto regularne wyświęcanie chińskich buddystów-nowicjuszy na mnichów. Pod koniec 3 wieku przebywał w klasztorze Dharmaraksza (skt. Dharmaraksa) z Tuchary, tłumacz sutry Saddharmapundariki.
Z innych znanych buddystów przebywali tu Buddhaśānta, Buddhatrāta, Sanghavarman.
Choć w zmienionej formie klaszor istnieje do dziś.
kor. Paengma sa ( ) | jap. Hakubaji ( ) | wiet. Bach Ma Tu'