Bartłomiej Obrochta
Z Wikipedii
Bartłomiej Obrochta, Bartuś (ur. 15 sierpnia 1850 w Zakopanem, zm. 1 maja 1926 tamże) – góral podhalański, przewodnik tatrzański, znany muzykant.
W młodości poznawał Tatry, kłusując i wypasając owce na halach. Od najmłodszych lat uczył się gry na skrzypcach; jego nauczycielami byli Jędrzej Kowal z Kotelnicy i Szymek Krzyś z Kościeliska. "Bartusiowe muzykowanie" doceniał Karol Szymanowski, który pod wpływem muzyki i tańców góralskich skomponował balet Harnasie. Jerzy Mieczysław Rytard, autor pierwszego libretta Harnasi, zorganizował w 1925 wyjazd kapeli Bartusia do Paryża z okazji Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej. Górale grali tam w polskim pawilonie.
Bartuś uzyskał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego w 1878. Chodził po Tatrach m.in. z Tytusem Chałubińskim i Bolesławem Prusem. Brał udział w pierwszych przejściach nowymi drogami, m.in. w 1878 z Ludwikiem Chałubińskim i Wojciechem Gąsienicą Rojem wszedł na Galerię Gankową, a w 1894 wspólnie z Janem Grzegorzewskim dokonał pierwszego zimowego przejścia przez Zawrat do Morskiego Oka. Od 1886 był strażnikiem Towarzystwa Tatrzańskiego – chronił kozice i świstaki, pracował też przy budowie górskich ścieżek i szlaków turystycznych. Dwukrotnie prowadził schronisko w Dolinie Roztoki. Jego imieniem nazwano Bartkową Turnię i Bartkową Przełączkę w grani Małego Ganku.
Bartłomiej Obrochta był żonaty z Agnieszką Galicą, miał ośmioro dzieci (pięciu synów i trzy córki). Zmarł w Tatrach na Drodze pod Reglami. Spoczywa na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, jego grób jest przyozdobiony skromnym nagrobkiem wystawionym staraniem Karola Szymanowskiego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1.
