Wikipedysta:Bechstein/Theodor Betting

Z Wikipedii

[edytuj] Fabryka fortepianów Theodor Betting

Fabryka fortepianów, pianin i fisharmonii, działająca w latach 1887-1939 w Kaliszu, 1921-79 Leszno Wlkp. Założona w październiku 1887 przez Theodora Gerarda Bettinga, przy ulicy Sukienniczej, 8 VII 1888 przeniesiona prawdopodobnie po pożarze na ulice Nawodną, następnie ul. Nowa 609a w domu własnym, po śmierci założyciela prowadzona przez syna Rudolfa Teodora, po jego śmierci (1909) przez syna Juliusza Pawła, który po zniszczeniu fabryki w czasie I wojny światowej przeniósł ją na ul. Dobrzecką, następnie ul. Graniczną, 1921 do Leszna Wlkp, ul. Komeniusza 25 jako Theodor Betting i S-ka (z Jadwigą May), po jego śmierci (1935) przez wnuka Teodora Juliusza, od 1971 przez prawnuka Janusza. Po zniszczeniu zapasów materiałów w pożarze w 1888 odkupiono drewno sezonowane przez 12 lat od. F. Hinza (drewno na płyty rezonansowe i klawiatury sprowadzono z Węgier). Fabryka wyposażona początkowo w silnik parowy, 1902-11 gazowy 8 KM, następnie elektryczny 12 KM, wyprodukowała do 1939 łącznie ok. 18 000 instrumentów. Po 1930 posiadała filię w Częstochowie, ul. Panny Marii 61 z silnikiem elektrycznym 12 KM. W obu zakładach wyprodukowano również naprawy i strojenia. Instrumenty Bettinga nagrodzono złotymi medalami na wystawach w Paryżu 1905, Antwerpii 1906, Brukseli 1930. Firma zyskała tytuł „narodowej”. Znaczną część produkcji eksportowano, głównie do Rosji. Po II wojnie działalność została ograniczona do napraw i konserwacji. Do dzisiaj zachowało się wiele instrumentach w zbiorach prywatnych i muzealnych.