Berghof
Z Wikipedii
Współrzędne: 47°38'00.76" N 13°02'30.91" E
Berghof w latach 1936-1945 dom i jednocześnie oficjalna rezydencja Adolfa Hitlera w języku potocznym nazywana "Górą", położona na stoku Obersalzbergu w Alpach Salzburskich w pobliżu Berchtesgaden w Niemczech. (Obok FHQ Wolfsschanze było to miejsce w którym Hitler spędził najwięcej czasu w okresie II wojny światowej – łącznie 387 dni).
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Początki Obersalzbergu
W 1877 Mauritia Mayer nabyła tereny wokół góry Kehlstein, a w jednym z ulokowanych tam majątków otworzyła luksusowy pensjonat "Moritz". Wkrótce okolica stała się modna i zamożni jak: producent pianin z Berlina – Edwin Bechstein syn Carla Bechstein i radca handlowy z Buxtehude – Otto Winter, wykupili okoliczne gospodarstwa i wybudowali tam domy letniskowe.
[edytuj] Haus Wachenfeld
Adolf Hitler przyjechał na Obersalzberg za namową Dietricha Eckarta jeszcze przed puczem Monachijskim. Za pośrednictwem żony Edwina Bechsteina – Heleny, poznał radcę Wintera, właściciela domu letniskowego nazwanego na cześć jego żony jej nazwiskiem panieńskim (niem. Haus Wachenfeld) – Dom Wachenfeld.
Był to góralski, piętrowy dom letniskowy posadowiony na wysokim kamiennym fundamencie, wrzynającym się dłuższą ze ścian w zbocze Obersalzbergu. Piętro z poddaszem z zewnątrz odeskowane i otoczone wokół balkonem z balustradami, pokryte było dwuspadowym dachem z drewnianego gontu.
Zauroczony widokami, Hitler wynajął Haus Wachenfeld od Margarete Winter-Wachenfeld początkowo na nazwisko swojej przyrodniej siostry Angeli Raubal, a od 1927 na swoje, by w końcu w 1934 wykupić go od spadkobierców Margarete na własność. Zakup sfinansował z wpływów ze sprzedaży I. wydania (niem. Mein Kampf) tyt. polski Moja Walka. Jeszcze w 1933 wg projektu architekta Neymeyera z Monachium, do budynku dobudowano od strony doliny oszkloną werandę, a pod nią garaż przykryty tarasem widokowym, a wkrótce potem, małe poprzeczne skrzydło z prawej strony domu.
[edytuj] Berghof
W 1936 rozpoczęto finansowaną ze środków Fundacji Adolfa Hitlera (niem. Adolf-Hitler-Spende der deutschen Wirtschaft) rozbudowę Domu Wachenfeld. Szkice zamierzenia, co miało również i swoje negatywne następstwa, wykonał osobiście Hitler, a opracował architekt Alois Degano z Gmund nad Tegernsee.
Rozbudowa polegała na:
- budowie od podstaw nowej trzykondygnacyjnej willi z ok. 30 izbami;
- budowie lub przebudowie długich dwukondygnacyjnych skrzydeł bocznych;
przy czym praktycznie nienaruszona została bryła starego budynku Wachenfeld, stając się boczną przybudówką nowej willi.
Z Berchtesgaden do Berghofu prowadziła kręta górska szosa zakończona ślepo garażem pod tarasem widokowym Domu Wahenfeld. Dalsza droga wiodła zewnętrznymi schodami do głównego wejścia, prowadzącego do centralnego punktu rezydencji – wielkiego salonu recepcyjnego zajmującego cały parter nowej willi. Zdobiło go ogromne: 9m x 3m, złożone z 90 mniejszych szyb i opuszczane do międzymurza okno szprosowe.
Ponieważ obie wille (stara i nowa) połączone były przejściem wykutym w ścianie wielkiego salonu, stawał się on jednocześnie swego rodzaju "przedpokojem" całości. Sprawiało to utrudnienia dla mieszkańców i gości, ponieważ w trakcie oficjalnych uroczystości w salonie, nie mogli; ani wchodzić, ani wychodzić z budynku.
Piętro przeznaczone było dla stałych mieszkańców. Sypialnie Hitlera i Evy Braun połączone były wspólną łazienką. Sekretarki, ordynansi, adjutanci i inni zatrudnieni w rezydencji, zamieszkiwali w bocznych skrzydłach.
W czasie wojny, pod obiektem, na głębokości co najmniej 40 metrów pod powierzchnią gruntu, wydrążono 745 metrów kwadratowych sztolni i wnęk z przeznaczeniem na schron przeciwlotniczy.
Rezydencję otaczał ogrodzony płotem i strzeżony teren o powierzchni 10 km kwadratowych należący do NSDAP. Bezpośrednie sąsiedztwo Berghofu otaczała dodatkowa, wewnętrzna strefa zakazana.
[edytuj] Zniszczenie
Pasmo Obersalzbergu zostało zbombardowane przez aliantów 25 kwietnia 1945. Berghof otrzymał kilka trafień w wyniku czego uległ poważnym uszkodzeniom, a większa część wnętrz uległa wypaleniu. Reszty dokonała okoliczna ludność całkowicie plądrując ruiny i rozległe podziemia wybudowane pod całym kompleksem jako schrony.
Skorupa budynku przetrwała do roku 1952 kiedy to władze Bawarii spowodowały wysadzenie jej w powietrze za pomocą dynamitu. Resztki pozostałe do dnia dzisiejszego to całkowicie ukryte wśród zieleni fragmenty fundamentu w części gdzie był garaż.
[edytuj] Cytaty
..."Za przestronnym przejściem z półkolistym łukiem dawnego domu Wachenfeld, z zawieszonymi ciężkimi aksamitnymi portierami w kolorze bordo, znajdowały się szerokie drewniane schody wiodące do Wielkiej Sali./.../ Miała ona 200 metrów kwadratowych powierzchni i była bardzo wysoka. Podłoga wyłożona była welurem w kolorze poziomkowym, a trzy marmurowe schodki wiodły przed kominek, do znajdujących się tam miejsc do siedzenia. Stało tu niewiele mebli – tylko dwie wielkie szafy, siedzenia po prawej stronie okna, ogromny stół do obrad, globus i po lewej stronie stojący zegar, a poza tym pianino i liczne komódki. Jedna z wielkich szaf miała uchwyty w kształcie męskich głów. Zawierała ona dokumenty nadania obywatelstwa honorowego, starą broń i tym podobne. Druga szafa mieściła za szklanymi szybami stare zastawy z cyny. Wspaniałe gobeliny z pełnymi życia scenami myśliwskimi przykrywały otwory w ścianie, konieczne dla prowadzenia pokazów filmowych./.../ Największe wrażenie w Wielkiej Sali, z jej ciemnobrązowym kasetonowym stropem, robiło w ciągu dnia niezwykłe jak na ówczesne warunki duże okno, które można było otworzyć za pomocą korby; ukazywało wtedy majestatyczną górę Untersberg jakby w specjalnych ramach"...[1]
[edytuj] Inni mieszkańcy Obersalzbergu
W ślad za Hitlerem, na Obersalzberg przybyli inni prominenci III Rzeszy i w możliwie bliskim sąsiedztwie Berghofu wybudowali swoje wille:
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Byłam Sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4
- Wspomnienia, Albert Speer, wyd. MON, Warszawa 1990, ISBN 83-11-07719-3
Przypisy
- ↑ Byłam Sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Dokumentacja Obersalzbergu (niem.)
- Goście Berghofu (ang.)
- Instytut Historii Współczesnej IfZ (niem.)
- Pokojówką w Berghofie (niem.) – zdjęcia
- Hotel Berchtesgaden Intercontinental (nowy hotel w byłej rezydencji Goeringa)(niem.)
- Hotel Intercontinental Berchtesgaden (niem.)
- Don't Mention the War, The Sydney Morning Herald, Gary A Warner, August 18, 2006
