Berzelianit
Z Wikipedii
Berzelianit minerał zawierający selen, należy do gromady siarczków i pokrewnych kruszców. Występuje rzadko.
Minerał znany od 1832 r. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Jons Jacob Berzelius’a (1779-1848), który był jego odkrywcą.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Wzór chemiczny: Cu2 Se
- Układ krystalograficzny: regularny
- Twardość: 2,0
- Gęstość: 6,65 -7,0
- Rysa: *
- Barwa: srebrzystobiała, ołowianoszara (szybko ciemnieje)
- Przełam: *
- Połysk: metaliczny
- Łupliwość: *
Zazwyczaj występuje w cienkich skupieniach dendrytowych i masach ziemistych. Jest nieprzezroczysty. Rozpuszcza się w stężonym kwasie azotowym. Poznany w paragenezie z innymi selenkami. Teoretycznie zawiera 61,62% Cu; zwykle zawiera troszeczkę Ag.
[edytuj] Występowanie:
Minerał pochodzenia hydrotermalnego. Współwystępuje z kruszcami miedzi i selenu. Tworzy wrostki w klockmannicie.
Miejsca występowania: Niemcy – Harz, Szwecja – w żyłach kalcytowych Skrikerum, Argentyna.
W Polsce rozpoznany w Kletnie na Dolnym Śląsku.
[edytuj] Zastosowanie:
- do uzupełnienia
[edytuj] Bibliografia:
- A. Bolewski, A. Manecki – Mineralogia szczegółowa – Wyd. PAE W-wa 1993
- A. Bolewski – Mineralogia szczegółowa – Wyd. Geologiczne W-wa 1965
[edytuj] Zobacz też:
- Artykuł: [6]