Biblijna manna
Z Wikipedii
Manna - nazwa określająca pokarm, którym według Księgi Wyjścia żywili się Izraelici na pustyni.
Bóg, słysząc narzekania Izraelitów na dręczący ich głód, w drugiej połowie drugiego miesiąca po wyjściu Izraelitów z Egiptu zesłał im pokarm: pojawiające się w cudowny sposób o zmierzchu przepiórki, a rano - mannę. Według biblijnego opisu była ona biała jak ziarno kolendra i miała smak placka z miodem (Wj 16, 31), było to coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi (Wj 16, 14)[1]. Bóg postawił jednak Izraelitom warunek - nie mogli oni pozostawiać zebranej manny na później, gdyż gniła ona i pojawiały się w niej robaki. W szóstym dniu mieli jednak zebrać podwójną porcję, która miała im wystarczyć także na kolejny dzień (szabat) i wówczas nie psuła się. Mężczyzna będący głową rodziny sam zbierał lub nadzorował jej zbieranie dla całej rodziny. Zawsze zbierano 1 omer (2,2 l) na osobę (Wj 16, 16-18). Bóg zsyłał mannę przez kolejnych 40 lat, aż do momentu dojścia Izraelitów do Kanaan.
Według Biblii słowo manna pochodzi od pytania w języku hebrajskim man hu (co to jest?), które mieli zadawać Izraelici, gdy po raz pierwszy zobaczyli mannę[2]. Obecnie przypuszcza się, że manna mogła pochodzić z krzewów tamaryszkowych. Według Wernera Kellera, autora książki Śladami Biblii, manna to wydzielina krzewów tamaryszkowych powstająca w wyniku symbiozy tamaryszków i jednego z gatunków chrząszczy. Posiada konsystencję żywicy i formuje się w białe grudki podobne do małych nasion. Występowanie jej jest uzależnione od wilgotności pory deszczowej.
[edytuj] Przypisy
- ↑ http://online.biblia.pl/rozdzial.php?id=66
- ↑ http://biblia.wiara.pl/index.php?grupa=6&cr=4&kolej=0&art=1116185087&dzi=1116142652&katg=
