Biblioteka Polska w Paryżu
Z Wikipedii
Biblioteka Polska w Paryżu (fr. Bibliothèque Polonaise à Paris) – polska placówka kulturalna, założona w 1838 roku przez Adama Jerzego Czartoryskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Karola Sienkiewicza jako fundacja Wielkiej Emigracji. Miała za zadanie zbierać ocalałe książki, archiwa i pamiątki narodowe od grabieży i zniszczeń. Stała się ośrodkiem dokumentacyjnym otwartym do dyspozycji Polaków, jak i cudzoziemców.
Od roku 1853 Biblioteka ma własny gmach na Wyspie św. Ludwika przy Quai d'Orleans.
W roku 1989 księgozbiór wynosił ok. 220000 wol., posiada ok. 5000 map polskich i 7000 rycin od XVI do XX wieku, również zbiór Towarzystwa Historyczno-Literackiego.
To najstarsza instytucja polska poza granicami kraju, w jednym z najważniejszych ośrodków emigracyjnych. Od 1903 r. przy Bibliotece funkcjonuje Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu.
[edytuj] Źródło
Bieńkowska B., Książka na przestrzeni dziejów, Warszawa 2005.
