Biernat z Lublina

Z Wikipedii

Biernat z Lublina (ur. ok. 1465 – zm. po 1529) - renesansowy poeta, tłumacz, bajkopisarz.

Być może studiował na Akademii Krakowskiej. Na pewno był pisarzem na dworach (służył m.in. u Kallimacha), na których spełniał też obowiązki lekarza. Przyjął święcenia kapłańskie, ale z wieloma naukami Kościoła nie zgadzał się. Z pochodzenia mieszczanin.

Autor modlitewnika prozą Raj duszny (1513), będącego pierwszą dochowaną drukowaną polską książką (drukowana była w pierwszej polskiej drukarni Floriana Unglera w Krakowie). Wydał też tom wierszem Żywot Ezopa (1522), zawierający tytułowy poemat o szlachetnym i mądrym niewolniku greckim oraz zespół bajek narracyjnych o charakterze alegorycznym. głoszących wiedzę o świecie wysnutą ze zdrowego rozsądku, czasem o charakterze plebejskim. Choć dał w Raju dusznym (tj. 'duchowym', dla duszy) żarliwe modlitwy, był autorem antyklerykalnym, krytycznym wobec Kościoła hierarchicznego. Książki Biernata czytano tak bardzo, że dochował się tylko jeden egzemplarz Raju dusznego i tylko druga edycja bajek (pierwsza została zaczytana) z roku 1578. Napisał także Dialog Palinura z Charonem (ok. 1536-1542). Jest ważnym pisarzem wczesnego renesansu. Współtworzy nurt tzw. literatury błazeńskiej. Jako poeta pisze wyrazistym, plastycznym stylem, stosuje model wiersza bliski już sylabizmu, tzw. sylabizm względny.