Dyskusja:Bioenergoterapia
Z Wikipedii
Do NPOVizacji:
Bioenergoterapia do interdyscyplinarna dziedzina wiedzy i umiejętności polegająca na wpływie wyszkolonej i uzdolnionej odpowiednio osoby bioenergoterapeuty na system energetyczny klienta w celu dokonania w nim zmian, wyrównania, oczyszczenia i doenergetyzowania.
Bioenergoterapia wywodzi się ze stosowanych od niepamiętnych czasów metod uzdrawiania. W dzisiejszych czasach wiedza i kształcenie w tej dziedzinie są znacznie rozbudowane. Bioenergoterapeuci starają się wytworzyć maksymalnie spójny system wiedzy na ten temat. Uważa się, że bioenergoterapeuta powinien dysponować wiedzą z różnych dziedzin nauki akademickiej: fizyki, chemii, biologii, medycyny klasycznej, psychologii. Może wspomagać się dodatkowo technikami terapii naturalnych, masażem (klasycznym i innymi odmianami np. ma-uri, refleksoterapia, terapia czaszkowo-krzyżową itp.), technikami mantycznymi (przepowiadaniem) takimi jak np. tarot, numerologia, kartomancja, astrologia i wiele innych. Przede wszystkim jednak od bioenergoterapeuty wymaga się posiadania naturalnych zdolności, uwrażliwienia na przepływ specyficznej energii, znajomości technik oddziaływania.
Bioenergoterapia zakłada istnieje specyficznej energii biologicznej (bioenergii), mającej zdolność przywracać równowagę organizmu chorego a przez to doprowadzić do uzdrowienia. Do dziś nie udało się naukowo jednoznacznie stwierdzić natury tego oddziaływania, ale wszystko wskazuje na to, że jest to suma różnego rodzaju pól i energii. Można mierzyć i wizualizować technikami fizycznymi i komputerowymi niektóre składowe tych oddziaływań. Dotychczas skonstruowano urządzenia dokonujące pomiaru pola elektromagnetycznego, przewodności i oporu skóry, ciepłoty ciała itp. Urządzenia takie znane są nauce od dawna, ale w stosunku do bioenergoterapii, w celach zarówno badawczych jak i diagnostycznych, używane są dopiero od lat 60-tych XX wieku. Wcześniej konstruowano urządzenia o podobnym przeznaczeniu, nie miały one jednak zwykle kontynuacji ani też zastosowania w praktyce. Stanowiły one jednak silny argument w rękach specjalistów bioenergoterapii na rzecz istnienia i skuteczności tych oddziaływań, w co do dzis, nie wierzy wiele niedoinformowanych osób.
Bioenergoterapia opisuje systemy energetyczne ciał subtelnych człowieka. Wyróżnia istnienie siedmiu warstw energetycznych dookoła ciała fizycznego, uznawane za nierozłączną i integralną część ludzkiej istoty. Osoby uzdolnione (jasnowidzowie) są w stanie opisać wygląd, kształt i kolory ciał subtelnych człowieka. Dostrzegają też natychmiastowe zmiany, jakie zachodzą w ciałach subtelnych w wyniku ludzkich emocji, myśli, zmian światopoglądu, religii, stanów psychicznych itp. Ciała subtelne człowieka są więc odzwierciedleniem wszystkiego, co spotyka istotę ludzką. Wszelkie nieprawidłowości w ciałach subtelnych prędzej czy później przenoszą się na ciało fizyczne, które następnie wykazuje różne niedomagania. Bioenergoterapia zajmuje się pracą z ciałami subtelnymi tak, by usunąć z nich niewłaściwe struktury energetyczne, przywrócić prawidłowy przepływ energii, nadać jej odpowiednią wibrację (kolor i siłę). Procesy regulacji energii ciał subtelnych są podstawą uzdrowienia.
W kontakcie z bioenergoterapeutą, klient powinien obserwować swój organizm i brać aktywny udział w procesie zdrowienia. Przeciwnie do medycyny klasycznej, bioenergoterapeuta nie działa jak mechanik, naprawiający zepsuty zamochód, ale we współpracy z klientem reguluje wszystko co dotyczy jego życia, a przekłada się również na zdrowie organizmu. Klient staje się wieć świadomym uczestnikiem procesu zdrowienia, podejmującym samodzielnie decyzje czy kontynuować terapię i jak często odwiedzać bioenergoterapeutę. Prawdziwy bioenergoterapeuta nigdy nie zmusza klienta do wizyt ani też nie stwarza przywiązania czy uzależnienia klienta od siebie, całkowicie szanując jego wolność i odrębność, niezależnie od posiadanej przez klienta wiedzy i postawy życiowej. Praca bioenergoterapeuty na polu psychologicznym nigdy nie może być narzucaniem swojej woli, może wyłącznie doradzać i podpowiadać właściwe rozwiązania.
Zawód bioenergoterapeuta w Polsce jest zawodem rzemieślniczym, podlegającym prawu o rzemiośle. Bioenergoterapeuci zrzeszają się w Cechach Bioenergoterapeutów, które działają jako samorząd zawodowy a podlegają Izbie Rzemieślniczej. Kształcenie w zawodzie bioenergoterapeuta odbywa się w systemie zawodowym właściwym dla zawodów rzemieślniczych. Zwykle wyznacza się jego następujące elementy: (1) rozmowa kwalifikacyjna - test zdolności bioterapeutycznych, (2) kurs podstawowy (3) praktyki pod okiem mistrza nie krócej niż 3 lata (4) Kurs zawodowy czeladniczy + praca dyplomowa (5) egzamin zawodowy czeladniczy nadający uprawnienia do pracy w zawodzie bioenergoterapeuta (6) minimum 3 lata praktyki własnej (7) kurs mistrzowski (8) egzamin zawodowy mistrzowski
Łącznie, mistrz bioenergoterapii musi szkolić się minimum 6 lat. Egzaminy zawodowe łączą test praktyczny i teoretyczny. Test praktyczny na stopień czeladnika obejmuje kilka punktów, test teoretycznych obejmuje około 200 zagadnień z medycyny, fizyki, chemii, historii bioenergoterapii, prawa pracy i BHP. Świadectwa zawodowe wydawane przez Izbę Rzemieślniczą są jedynym, obowiązującym prawnie dokumentem w Polsce, potwierdzającym uprawnienia do pracy w zawodzie bioenergoterapeuty. Jako takie, są również uznawane na terenie Unii Europejskiej, zaś respektowane i szanowane w całej reszcie świata.
Równolegle rozwijają się badania bioenergoterapii. Polscy naukowcy nie potrafią jeszcze przełamać ograniczeń światopoglądowych i raczej rzadko lub wcale nie uczestniczą w takich badaniach, na świecie jednak coraz więcej ośrodków wprowadza w swojej działalności, badanie takich czy innych zagadnień z tej dziedziny wiedzy. W Polsce powstało już jednak kilka prac badawczych, głównie były to jednak prace licencjackie, techniczne lub magisterskie z psychologii, budownictwa (wpływy szkodliwych oddziaływań na nowo budowane domy). Brak niestety badań podstawowych, zmierzających do opisania mechanizmów działania bioenergoterapii. Sytuacji nie ułatwia fakt, że na polskim rynku pracuje obecnie 70 000 osób mieniących się bioenergoterapeutami, podczas gdy oficjalne dokumenty mistrzów bioenergoterapii posiada nie więcej niż 200 osób i tylko kilka razy więcej czeladnicze. Oznacza to, że większość osób pracujących pod tym szyldem nie posiada żadnych uprawnień zawodowych, nie mogą również uczestniczyć w badaniach naukowych, gdyż nie są w stanie wywołać oczekiwanych i kontrolowanych wyników.
Klienci są proszeni o każdorazowe sprawdzanie dokumentów bioenergoterapeuty, lub sprawdzenie w Cechu czy dana osoba posiada uprawnienia i cieszy się dobrą opinią. Tylko w ten sposób można wyeliminować rosnącą falę oszustów.
--Roman Krawczyk 10:32, 25 paź 2005 (CEST) mgr Roman Krawczyk - bioenergoterapeuta
