Bisfosfoniany

Z Wikipedii

Bisfosfoniany - grupa leków hamująca resorpcję kości. Są stosowane w terapii osteoporozy, choroby Pageta, przerzutów nowotworowych do kości, szpiczaka mnogiego i in.

Spis treści 1 Mechanizm działania 2 Zastosowanie 3 Działania niepożądane 4 Interakcje 5 Leki 6 Przypisy

[edytuj] Mechanizm działania

Bisfosfoniany są analogami pirofosforanu, mającymi w swojej strukturze dwie grupy fosforanowe związane z centralnym atomem węgla. Wykazują duże powinowactwo do wapnia dlatego odkładają się w kościach. Hamują kalcyfikację oraz resorpcję kości zależną od osteoklastów. Nie hamują działania osteoblastów, a prawdopodobnie nawet je pobudzają. ^[1]

[edytuj] Zastosowanie

• osteoporoza
• przerzuty nowotworowe do kości
• szpiczak mnogi
• choroba Pageta
• diagnostyka medyczna (scyntygrafia kostna)

[edytuj] Działania niepożądane

Głównie są to zaburzenia za strony przewodu pokarmowego (zgaga, objawy zapalenia przełyku).

[edytuj] Interakcje

Leki z tej grupy reagują z jonami wapnia tworząc nierozpuszczalne i nieaktywne kompleksy. Z uwagi na to nie należy ich przyjmować razem z preparatami zawierającymi wapń (np. środkami zobojętniającymi kwas żołądkowy) oraz pożywieniem bogatym w ten składnik, np. z mlekiem, przetworami mlecznymi, orzechami, rybami. Powinno się zachować co najmniej dwugodzinny odstęp pomiędzy zażyciem leku, a spożyciem któregoś z tych produktów.

[edytuj] Leki

• etydronian - pierwszy, który został zastosowany
• pamidronian
• alendronian
• naridronian
• tiludronian
• ryzedronian
• ibadronian
• klodronian
• kwas zoledronowy

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu związanego z farmakologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.