Bitwa nad jeziorem Balaton
Z Wikipedii
Bitwa nad jeziorem Balaton 468
W roku 455 Ostrogoci dowodzeni przez trzech naczelników: Walamira, Tiudimira i Widimira panowali w większej części dawnej rzymskiej prowincji Pannonia, rozszerzając po roku 457 swe posiadłości na dalsze części Pannoni, a później przed rokiem 468 przyłączając do nich część prowincji Noricum. Urośli tym samym do roli najpoważniejszego czynnika politycznego nad środkowym Dunajem, budząc zawiść germańskich konkurentów.
W roku 468 Tiudimir w bitwie nad jeziorem Balaton rozbił całkowicie plemię Swewów, zajmujące północno-zachodnią część Pannonii. Król Walamir natomiast zginął odpierając atak plemienia Skirów. Władcy dopiero co pokonanych Swewów Hunimundowi udało się doprowadzić do antygockiego sojuszu Swewów, Rugiów, Skirów, Gepidów, a nawet niegermańskich Sarmatów. Jednak Tiudimir rozbił koalicję w bitwie nad rzeką Bolia w Pannonii.
W roku 471 Ostrogoci ostatecznie opuścili Pannonię.