Bitwa pod Dessau

Z Wikipedii

Pilzno - Biała Góra - Wiesloch - Wimpfen - Hoechst - Fleurus - Stadtlohn - Dessau - Lutter am Barenberge - Wołogoszcz - Breitenfeld I - Rain - Norymberga - Lützen - Ścinawa - Nördlingen I - Wittstock - Rheinfelden - Wittenweier - Thann - Chemnitz - Honnecourt - Breitenfeld II - Rocroi - Tuttlingen - Kolberger Heide - Fryburg - Fehmarn - Jankov - Herbsthausen - Nördlingen II - Zusmarshausen - Lens

Bitwa pod Dessau 25 kwietnia 1626 r. miała miejsce w trakcie wojny trzydziestoletniej. W starciu oddziały protestanckie dowodzone przez hrabiego Mansfelda zostały pokononane przez armię cesarską.

Wiosną 1626 r. Mansfeld na czele 12 000 ludzi wyruszył z Brandenburga w kierunku Magdeburga. Po dotarciu do rzeki Łaby armia protestancka natknęła się na siły cesarskie pod dowództwem Johana von Aldringen, zajmujące most na rzece. Siły cesarskie dysponowały 86 działami i były dobrze ukryte w głębokich dołach i zasiekach. Mansfeld nie docenił sił przeciwnika i dał rozkaz do ataku na pozycje cesarskie. Atak zakończył się jednak niepowodzeniem. Krótko po pierwszym ataku po cesarskiej stronie pojawiły sie siły Albrechta von Wallenstein, które wzmocniły wojska cesarskie. Dnia 25 kwietnia 1626 r. doszło do decydującego starcia. Wszystkie ataki wojsk Mansfelda na silnie bronione pozycje wojsk cesarskich zostały odparte. Wtedy to Wallenstein na czele swojej jazdy uderzył z flanki na pozycje protestantów. W trakcie walki doszło do wybuchu wozów z prochem w wyniku czego poległo wielu żołnierzy Mansfelda. Dowodzący armią protestantów zarządził odwrót. Siły Wallensteina ścigały przeciwnika aż do Węgier. Tam Mansfeld przeszedł na służbę Gabora Bethlena, księcia Siedmiogrodu, który jednak zawarł sojusz z cesarzem. Rozczarowany Mansfeld udał się w drogę do Wenecji, jednak dnia 29 listopada w bośniackiej miejscowości Rakowicza zapadł na ciężką chorobę po której zmarł. Bitwa pod Dessau była pierwszym zwycięstwem militarnym Wallensteina w służbie cesarsko-habsburskiej.