Bitwa pod Shiloh
Z Wikipedii
| Bitwa pod Shiloh Wojna secesyjna |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 6-7 kwietnia 1862 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Shiloh, Tennessee | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo wojsk Unii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Stany Zjednoczone | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Kampania na Missisipi |
|---|
|
Belmont - Shiloh - Baton Rouge - Natchez - Chickasaw Bluffs - Fort Henry - Fort Donelson - Memphis - Vicksburg - Port Hudson |
Bitwa pod Shiloh, znana też w historiografii wojny secesyjnej jako Pittsburg Landing – to jedna z bitew wojny secesyjnej, która odbyła się między 6 kwietnia i 7 kwietnia 1862, pod miastem Shiloh w stanie Tennessee, 30 kilometrów na północ od miasta Corinth w stanie Missisipi.
Po utracie fortów Henry i Donelson, armia konfederatów generała Alberta S. Johnstona musiała się wycofać, oddając siłom Unii Kentucky i dużą część Tennessee. Odwrót konfederatów był efektem działań Ulyssesa S. Granta i jego Armii Tennessee liczącej 40 000 żołnierzy.
Po kilku tygodniach przygotowań, Grant kontynuował ofensywę, posuwając się wzdłuż rzeki Tennessee w kierunku węzła kolejowego w Corinth. W drodze otrzymał rozkaz wstrzymania ofensywy w oczekiwaniu na Armię Ohio generała Don Carlosa Buella liczącą 20 000 żołnierzy. Grant nie spodziewał się obecności sił konfederatów w okolicy i nie zbudował fortyfikacji polowych przed swoim obozem. Nie doceniając niebezpieczeństwa niedoświadczona armia Granta zajęła się ćwiczeniem musztry.
Tymczasem konfederaci nie próżnowali. Johnson postanowił szybko zniszczyć siły Granta i zapobiec połączeniu się jego armii z Armią Ohio. Chciał zaatakować 4 kwietnia, ale opóźnienia spowodowały przesunięcie ataku na 6 kwietnia. Atak konfederatów był niespodzianką dla armii Tennessee i niektóre jej oddziały zaczęły cofać się w panice, jednak inne walczyły dzielnie i utworzyły linię obrony wzdłuż drogi nazwanej 'Gniazdem Szerszeni'. Początkowo konfederaci nie mogli zdobyć Gniazda Szerszeni, ale zmasowany ogień artylerii w końcu przeważył szalę. Konfederaci zabili lub ranili większość obrońców i zdobyli pozycję. Jednak w walce Johnston został śmiertelnie ranny i dowództwo objął P.G.T. Beauregard. Tymczasem żołnierze Unii utworzyli kolejną linię obrony i zaczęli otrzymywać posiłki z Armii Buella, która właśnie docierała parostatkami rzeką Tennessee. Walka toczyła się dalej po zapadnięciu zmroku, ale obrona sił Unii utrzymała się.
Rankiem siły Unii liczyły około 40 000 żołnierzy, a armia konfederatów Beauregarda tylko 30 000. Beauregard nie wiedział o przybyciu armii Buella i dalej liczył na zwycięstwo. Obie strony przeprowadziły kilka ataków i kontrataków, które nie były w stanie przełamać linii przeciwnika. Beauregard w końcu zrozumiał, że nie może wygrać bitwy i zdając sobie sprawę z własnych strat, wycofał się z powrotem za Corinth. Po kilkudniowym pościgu konfederatów armia Granta wróciła na pozycje wyjściowe. Konfederaci kontynuowali odwrót aż do rozpoczęcia kolejnej ofensywy w sierpniu 1862.
Bitwa pod Shiloh była kolejnym zwycięstwem Granta nad konfederatami. Pomimo zaskoczenia, Grant wykazał zimną krew i zdołał utrzymać linię obrony pod silnym atakiem co najmniej równych liczebnie sił konfederatów.Jednakże bezpośrednio po bitwie działania Granta były mocno krytykowane i pojawiły się żądania jego dymisji.Prezydent Lincoln odrzucił je, wypowiadając sławne zdanie:"Nie mogę wyrzucić tego człowieka.On walczy."
[edytuj] Linki zewnętrzne
- CWACS Battle Summaries: Shiloh National Park Service (en)
- Shiloh historyanimated.com (en)
