Bitwa pod Solferino

Z Wikipedii

Bitwa pod Solferino Wojna francusko-austriacka
Napoleon III pod Solferino
Data	24 czerwca 1859
Miejsce	pod miejscowością Solferino w Lombardii
Wynik	zwycięstwo Francuzów i Piemontczyków
Strony konfliktu II Cesarstwo Francuskie Królestwo Piemontu i Sardynii Cesarstwo Austriackie Dowódcy Napoleon III Książę Humbert Franciszek Józef I Siły ok. 150 000 Francuzów ok. 22 000 Piemontczyków ok. 120 000 Austriaków Straty 2313 zabitych 12 102 rannych 2786 zaginionych 2352 zabitych 10 645 rannych 6944 zaginionych

Wojna francusko-austriacka
Montebello - Varese - San Fermo - Palestro - Magenta - Treponti - Solferino - San Martino

Bitwa pod Solferino - miała miejsce 24 czerwca 1859 i była największym starciem wojny francusko-austriackiej o Mediolan w roku 1859.

Spis treści 1 Geneza wojny 2 Pierwsze starcia 3 Bitwa pod Solferino 4 Skutki bitwy

[edytuj] Geneza wojny

Wojna była rezultatem posunięć premiera piemonckiego, hrabiego Camillo Benso di Cavoura, który traktował ją jako wstęp do zrealizowania planów utworzenia zjednoczonych Włoch. Po nieudanym zrywie roku 1848 Cavour zawarł przymierze z Francją, gdzie znalazł oddanego sprzymierzeńca w osobie Napoleona III. Napoleon w tajnym układzie zobowiązał się do udzielenia wsparcia Piemontowi, gdy ten ogłosi mobilizację, co nastąpiło w 1859 roku. W odpowiedzi Austriacy wkroczyli do Piemontu.

[edytuj] Pierwsze starcia

W bitwie pod Montebello dnia 17 maja, 100 000 Francuzów i 50 000 Piemontczyków wspartych 400 działami powstrzymało pochód 120 000 Austriaków z 480 działami, których stopniowo zmusili do odwrotu. Po porażce pod Magentą armia austriacka wycofała się do swoich twierdz, gdzie osobiste dowództwo objął cesarz Franciszek Józef.

[edytuj] Bitwa pod Solferino

24 czerwca 1859 roku Austriacy rozpoczęli działania zaczepne i stoczyli z Francuzami walkę na linii San Martino-Solferino-Guidizzolo. Około godziny 6.00 dnia 24 czerwca Francuzi rozpoczęli atak na lewe skrzydło Austriaków. Po obu stronach walczyło około 150 000 żołnierzy. O godzinie 10.30 Medole znajdujące się na lewej flance Austriaków padło, jednak pozostałe ataki Piemontczyków zostały odparte przez korpus generała Ludwiga Augusta von Benedeka. Obawiając się nadejścia z południa austriackich posiłków Napoleon postanowił uderzyć na linie nieprzyjaciela pod Solferino. Wioska została zasypana ogniem artylerii francuskiej, a w chwilę później do ataku ruszyła piechota. Po zaciętych bojach Solferino zdobyte zostało o godzinie 14.00 a Francuzi rozpoczęli wbijanie klina pomiędzy linie austriackie. Późnym popołudniem na prawym skrzydle bronił się jeszcze Benedek, jednak na pozostałych odcinkach trwała już tylko masakra spychanych Austriaków. Bitwa była wygrana przez Francuzów, jednak gwałtowna burza uniemożliwiła wykorzystanie zwycięstwa.

[edytuj] Skutki bitwy

Dziewięciogodzinna bitwa spowodowała ogromne straty po obu stronach: armia austriacka miała 2352 zabitych, 10 645 rannych i 6944 zaginionych, połączone siły francusko-sardyńskie miały 2313 zabitych, 12 102 rannych i 2786 zaginionych. Tragiczny bilans tej bitwy skłonił Henryka Dunanta do podjęcia starań, które doprowadziły do założenia Czerwonego Krzyża.