Bitwa pod Soor

Z Wikipedii

Wojna o sukcesję austriacką
Małujowice - Chotusice - Dettingen - Velletri - Fontenoy - Dobromierz - Soor - Kesselsdorf - Piacenza - Roucoux - Finisterre I - Lauffeldt - Finisterre II

Bitwa pod Soor (30 września 1745) była jedną z większych bitew podczas drugiej wojny śląskiej w ramach szerszych zmagań wojny o sukcesję austriacką.

Książę Karol Lotaryński zamierzał uderzyć na armię pruską w jej obozie w Staudenz niedaleko wioski Soor (dziś Žďár, okres Trutnov). Jednak zbyt powolny marsz Austriaków umożliwił siłom Fryderyka II przygotowanie się do bitwy.

Pierwszy atak przeprowadzony został przez pruskich kirasjerów, którzy uderzyli na szwadrony Austriaków. Austriacy zostali rozbici i zmuszeni do odwrotu. Podczas odwrotu wywiązał się szereg mniejszych pojedynków, jednak uderzenie kawalerii pruskiej było przełomowe.

W międzyczasie prawe skrzydło pruskie uderzyło na centrum austriackie, zostało jednak zatrzymane i odrzucone celnym ogniem artylerii. Następnie do ataku ruszyli grenadierzy austriaccy, których powstrzymał dopiero drugi kontratak pruski.

Wkrótce poszło kolejne natarcie pruskie, które zakończyło się zdobyciem pozycji austriackich, zdobyciem dział i zepchnięciem przeciwnika.

Na koniec całe centrum i lewe skrzydło pruskie ruszyło do bitwy, posuwając się w kierunku wsi Burkersdorf. Tam pochód Prusaków został jednak powstrzymany ogniem artylerii austriackiej. Wtedy atak na te stanowiska poprowadził książę Ferdynand von Braunschweig, który zdobył wioskę.

Bitwa zakończyła się zwycięstwem Prusaków, przyniosła im jednak ciężkie straty.

Siły przeciwników:

• Austriacy: 29 327 ludzi (16 500 piechoty, 11 500 kawalerii)
• Prusacy: 22 562 ludzi (16 710 piechoty, 5852 kawalerii)

Straty:

• Austriacy: 7444 ludzi
• Prusacy: 3911 ludzi

Zobacz też: słynne bitwy.