Bitwa pod Chotusicami
Z Wikipedii
| Wojna o sukcesję austriacką |
|---|
|
Małujowice - Chotusice - Dettingen - Velletri - Fontenoy - Dobromierz - Soor - Kesselsdorf - Piacenza - Roucoux - Finisterre I - Lauffeldt - Finisterre II |
Bitwa pod Chotusicami (17 maja 1742) rozegrała się podczas pierwszej wojny śląskiej w ramach szerszych działań wojny o sukcesję austriacką. Po bitwie pod Mollwitz (Małujowice) Prusacy w sile 35 szwadronów i 25 batalionów podciągnęli pod Chotusice, gdzie nastąpiło spotkanie z wojskami austriackimi. Prusakami dowodził książę Leopold von Anhalt-Dessau, Austriakami - książę Karol Lotaryński.
Generał pruski Buddenbrock (prawe skrzydło pruskie) otrzymał rozkaz uderzenia na lewe skrzydło Austriaków. W wyniku ataku kawalerii siły austriackie w tym miejscu zostały rozbite. Jednak kontratak austriackich regimentów kirasjerów i dragonów zmusił Prusaków do odwrotu. Tymczasem oddziały Waldowa na lewym skrzydle pruskim zaatakowały Austriaków próbując przebić się przez ich linie.
W pobliżu Chotusic w kleszcze austriackie dostał się książę Leopold wraz ze swymi 12 batalionami piechoty. Prusacy dzielnie odpierali ataki Austriaków, lecz wkrótce zostali całkowicie unicestwieni ogniem artylerii przeciwnika. W końcu do ataku ruszyło prawe skrzydło pruskie w sile 23 batalionów, które zmusiło Austriaków do panicznej ucieczki. Bitwa trwała kilka godzin i zakończyła się zwycięstwem Prusaków, którzy nie podjęli pościgu za uciekającymi Austriakami.
[edytuj] Siły wojskowe
- Austriacy: 28 000 ludzi (16 500 piechoty, 11 500 kawalerii, 40 dział)
- Prusacy: 28 000 ludzi (18 400 piechoty, 9600 kawalerii, 82 działa)
[edytuj] Ranni, zabici
- Austriacy: 6332 ludzi w tym ponad 1000 zabitych
- Prusacy: 4778 ludzi w tym ponad 2000 zabitych
