Blaise Cendrars
Z Wikipedii
Blaise Cendrars, właśc. Frédéric-Louis Sauser (ur. 1 września 1887 w La Chaux-de-Fonds, zm. 21 stycznia 1961 w Paryżu), francuski prozaik i poeta urodzony w Szwajcarii.
Cendrars w wieku 15 lat uciekł z domu i rozpoczął wędrówkę po świecie. Z rosyjskim kupcem Rogowinem podróżował po Rosji (Kaukaz, Syberia), Chinach, Indiach i Persji. Spotkanie z poetą Guillaume Apollinaire'em w Paryżu w 1910 stało się impulsem do zaprezentowania własnej twórczości. W 1912 ukazuje się Wielkanoc w Nowym Jorku, a w 1913 kolejny poemat – Proza kolei transsyberyjskiej.
Po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej i w czasie walk w Szampanii (1915) stracił prawą rękę. Awanturnicza żyłka jednak w nim nie wygasła – w okresie międzywojennym Cendrars nadal sporo podróżował m.in. do krajów Ameryki Południowej. Imał się różnych zawodów, pracował jako żongler w cyrku i kierowca, kręcił filmy, zakładał różne firmy.
W latach 20. zrywa z poezją i publikuje utwory prozatorskie, stanowiące mieszankę reportażu i powieści (Złoto, Rum). W 1940 zaczyna pisać autobiograficzny cykl Kronik składający się z 4 tomów: Rażony gromem, Odcięta ręka, Od portu do portu i Gwiezdna Wieża Eiffla. Będą one sukcesywnie wydawane już po II wojnie światowej.
W prozie Cendrarsa nie sposób odróżnić fikcji od rzeczywistości. Pisarz w kolejnych książkach sukcesywnie umacniał własną legendę pisarza-awanturnika.
