Blastochoria
Z Wikipedii
Blastochoria - to sposób przenoszenia diaspor polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą kwiaty, owoce i nasiona (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. rdest ptasi), pędy podziemne - kłącza i rozłogi - przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. trzcina pospolita). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u roślin geokarpicznych.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Wędrówki roślin. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995. ISBN 83-02-05615-4.
Zobacz też:
- autochoria (samosiewność)
- allochoria (obcosiewność)
