Blok Antyfaszystowski

Z Wikipedii

Blok Antyfaszystowski – polska organizacja żydowska powstała w marcu 1942 r. w getcie warszawskim, stanowiąca porozumienie lewicowych syjonistów i komunistów. Inicjatorami powstania bloku byli: działacz PPR-u – Józef Lewartowski, Mordechaj Anielewicz i Josef Kapłan z Haszomer Hacair, Szachno Sagan z Poale Syjon Lewicy, Józef Sak ze środowiska syjonistów-socjalistów, oraz Icchak Cukierman i jego żona Cywia Lubetkin z Hechaluc i Dror. W skład bloku nie weszła żydowska partia robotnicza Bund, którą podczas konferencji negocjacyjnej reprezentowali Abrasza Blum i Maurycy Orzech, mieli oni według raportów Hersza Berlińskiego i Icchaka Cukiermana odrzucić propozycję przystąpienia do wspólnej organizacji, argumentując to oczekiwaniem na ruchy środowisk socjalistycznych.

Organizacja działała w gettach Generalnego Gubernatorstwa i Śląska, stając się konspiracyjnym zalążkiem ruchu oporu. Wydawała także podziemną prasę.

Członkowie organizacji uczestniczyli w powstaniu w getcie warszawskim, po włączeniu jej do ŻOB-u i w powstaniu w getcie białostockim, gdzie organizacja funkcjonowała pod nazwą Antyfaszystowski Blok Bojowy, a w okresie poprzedzającym powstanie organizowała ucieczki z getta i gromadziła broń do przyszłego zrywu.