Bogna Sokorska
Z Wikipedii
Bogna Sokorska (ur. 6 kwietnia 1927 w Warszawie, zm. 10 maja 2002 w Warszawie), polska śpiewaczka (sopran koloraturowy). Mężem artystki był pianista i kompozytor Jerzy Sokorski (brat Włodzimierza Sokorskiego - przewodniczącego Komitetu d/s Radia i telewizji za rządów Władysława Gomułki). Należała do najwybitniejszych polskich artystek śpiewaczek drugiej połowy XX wieku. Studiowała śpiew w Warszawie u M. Dobrowolskiej-Gruszczyńskiej (1945-1948) oraz u Ady Sari(1948-1954). W latach 1958-1973 z przerwami przebywała za granicą. Laureatka Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego (1951). Solistka Opery Warszawskiej (1961-1963) i teatrów operowych w Düsseldorfie (1964-1970) oraz Essen (od 1970). Występy gościnne na europejskich scenach operowych, recitale, koncerty w kraju i za granicą. Nagrała album Słowik Warszawy (1964). Słynęła z niezwykłej lekkości wydobywania wysokich dźwięków. Warszawiacy nazywali ją "Słowikiem Warszawy".Wykonała liczne nagrania z orkiestrą. W swoim repertuarze operowym posiadała ok. 20 partii sopranu liryczno-koloraturowego (m. in. Konstancja, Blonda, Fiordiligi, Królowa Nocy, Norina, Gilda) oraz wiele pieśni kompozytorów polskich i obcych. Poświęciła się również pracy pedagogicznej, wykładała na słynnych Letnich Kursach Mistrzowskich w Weimarze, jej uczennice to między innymi: Aleksandra Hofman, Grażyna Mądroch, Bożena Grudzińska-Kubik, Marzanna Rudnicka, Halina Ślusarczyk.
Nagrania Bogny Sokorskiej patrz: Polskie Nagrania Muza
[edytuj] Wybrana Bibliografia
Wacław Panek: Bogna Sokorska - słowik zapomniany? [w:] W.Panek: Kariery i legendy. Warszawa 1984, ss. 344-357.
